Kahramanlar hep yalnızdır, neden? Kahraman olmak yalnızlığın sonucunda mı ortaya çıkar? Hiç sanmıyorum! Yoksa yalnızlığı seçtikleri evlenmedikleri için mi ikinci bir kahraman daha çıkmaz meydana? Durun durun ben çizgi roman kahramanlarından ”Tarkan” dan söz ediyorum. Hani” Atıl kurt” deyince hemen düşmanın üzerine atılan kurt köpeği olan çocukluk kahramanım “Tarkan” dan söz ediyorum.

Çocukluğumda her hafta çarşamba günü çıkan çarşamba günlerini iple çektiğim o günlerden bana kahramanım olan çizgi roman “Tarkan” alıp okumak benim için bir nimet mutluluk tarifi olmayan bir sevinçti! Sanki kahramanlar hep yalnız yaşar diyerek, gittiği yerde üç beş güzel sevgili bırakan bir kahramanımdı. Yaşadığım çocukluğumda yalnızlığıma dost olan karanlık hülyalarıma bir şafak gibi doğan bir kahramanımdı. Kahramanım Tarkan bir gün olsun evlenmedi, evli olsaydı, hanımına.

-Aybüke’m, akşama soframızda eksin ne vardır? Söylesen de bir koşu alıp kurtla beraber yiğit atımla beraber gidip alıp gelelim… Bizim içinde bir değişiklik olur.

Dediğini ne gördüm ne okudum nede böyle bir bölüm yazıldı. Kısmet, kısmetten öteye yol yok derler doğruymuş, kahramanlar yalnız yaşarmış, yalnız başına kahraman olurmuş…

Mehmet Aluç