I
Evden bir hýþýmla çýkýverdim. Dersin baþlamasýna on beþ dakika kalmýþtý. Yolun yarýsýnda annemin okulda yemem için hazýrladýðý kaþar ekmeði o telaþla unutuvermiþtim. Dört nala vermiþ bir at heyecanýyla derse yetiþmek için koþarken, yýllardýr tek baþýna yaþayan Hasan Dede’nin evinin önünde sýrayla dizilmiþ polis araçlarý dikkatimi çekti. Oysa ki daha iki gün önce Hasan Dede ile birlikte bahçesinde yetiþen domatesleri toplamýþtýk. Annem salçalýk yapýp Hasan Dedeye yollatmýþtý benimle. Annem her ne kadar istemese de Hasan Dede salçalýðýn yarýsýný geri getirmiþti. Anneme “senin emeðinin hakkýdýr yavrum” demiþti. Annem Hasan Dede’nin bu ýsrarý sonucunda salçalýðýn yarýsýný kabul etmiþti. Hasan Dede mahallemizde çok sevilen birisiydi. Mahalleli sürekli ona danýþýrdý, görüþlerini dikkatle dinlerlerdi. Hiçbir akrabasý yoktu. Elli yýldýr bu mahallede oturan Bakkalcý Rasim Amca bile onun kadar eski deðildi. Mahallelinin bildiðine göre yaklaþýk yetmiþ yýldýr Hasan Dede bu mahallede oturuyormuþ. Zaten evinden de belli oluyor. Hala kil duvarlarýnda güneþli günlerde kendini gösteren adeta altýn iþlemeli bir duvara benzeyen samanlar duruyordu. Uzun yýllardýr onarýlmayan odalarý,derme çatma banyosu ve mutfaðý sanki milattan önce yapýlmýþ bir yapý hissi veriyor insana. Zaten on katlý binalarýn arasýnda ayakta kalan tek bahçeli evdi. Söylenilenlere göre Hasan Dede de yaklaþýk doksan yaþýndaydý. Hasan Dede hakkýnda bir çok efsane dillerde dolaþýyordu. Kimisi onun ikinci dünya savaþý sýrasýnda Hitlerden kaçýp Türkiye sýnýrýna geçtikten sonra Ýzmir’e gelip elindeki parasýyla bu evi satýn alan bir Yahudi olduðunu söylüyordu. Kimisi ise ailesini birinci dünya savaþý sýrasýnda kaybetmiþ bir Yörük olduðunu söylüyordu. Kaldýðý evde ailesinden miras kalan tek yer olduðu söyleniliyordu. Söylentilerin hiçbiri umurumda bile deðildi doðrusu. Çünkü Hasan Dede’nin nereden nasýl geldiði benim için o kadar önemli deðildi ben onu insanlýðý ve iyi niyetiyle tanýyordum. Polis araçlarýna baktýðým sýrada yolda kaldýrým taþlarýnýn arasýnda yan yatmýþ bir taþa takýlarak birden yere düþüverdim. Aniden polisler üstüme çullandý.
“nereye kaçýyorsun? Yoksa sen mi ?” diye sordular hep beraber.
Sanki yýllardýr konser veren bir orkestra gibi ayný anda hepsi birden baðýrýverdiler.
“Derse geç kaldým, hem Hasan Dedeye ne oldu?”
Dedim.
-Hasan Berrak bu sabah evinde ölü bulundu! Dediler
Neye uðradýðýma þaþýrmýþtým. Sanki dünya yanmýþ yýkýlmýþ ve bu dünyada tek baþýma kalmýþtým. Nasýl olurdu? Hasan Dede,koca çýnar öyle birden göçüp gitmiþti.Polisler içieri girip onu ceset torbasýna koyarak dýþarý çýkarttýlar. Okul aklýmdan çýkmýþtý bile. Biliyorum akþam babam bana bayaðý kýzacaktý. Ama olsun. Bütün mahalleliyi aðýr bir yas aldý. Kimisine arkadaþlýk kimisine aðabeylik yapan Hasan Dede’miz ölmüþtü. Mahallemizde kat karþýlýðý müteahhit furyasýna kapýlmamýþ evini ve bahçesini asla satmamýþ Hasan Dede’miz. Tüm mahalleliyi kitap okumaya alýþtýran ve bahçesinde küçük bir kütüphane açan Hasan Dede’miz ölmüþtü. Kýsacasý mahallemizin Bilgesi ölmüþtü. Polis evinin etrafýný çembere alýp olay yeri inceleme çoktan çaðýrmýþtý bile. Söylenilene göre kalp krizi geçirmiþti. Öldüðünü ilk fark eden ise Gazeteci Halis aðabeydi. Halis aðabey her sabah Hasan Dede’nin kapýsýný çalar gazetesini verir ve Hasan Dedeyle beraber birer bardak çay içip memleket meseleleri hakkýnda tartýþýrlardý. Hasan Dede yaþýna göre çok dinç bir insandý. Halis aðabey ýsrarla kapýyý çalmýþ ama Hasan Dede açmamýþ. Ardýndan Halis aðabey yattýðý odanýn tarafýna gitmek için evin arkasýna kadar dolanmýþ ve yattýðý odanýn çift camlý mavi penceresinden içeri baktýðýnda yorganýn yerde olduðunu ve Hasan Dedenin de her iki kolunun yataktan sarktýðýný görmüþ ve hemen polise ihbar etmiþti. Birden polisler arasýnda geçen konuþmaya þahit oldum. Kimsesi olmadýðýndan dolayý kimsesizler mezarlýðýna defnedileceðini konuþuyorlardý. Kendimi tutamayýp Hasan Dede kimsesiz deðildir! Diye baðýrdým. Ardýndan bakkal Rasim amca da benim arkamdan baðýrýverdi. Ve tüm mahalleli hep ayný aðýzdan HASAN DEDE KÝMSESÝZ DEÐÝLDÝR! Diye baðýrýverdiler. Mahallede yaþayan herkese faydasý dokunmuþ birisiydi Hasan Dede. Muhtar Cavit Amcanýn da devreye girmesiyle birlikte alýnan çeþitli izinlerle Hasan Dedeyi normal mezarlýða defnetmeyi baþarmýþtýk. Belki de tüm mahalle olarak yaptýðýmýz bu davranýþ onun gözlerini arkada býrakmayacaktý…