Sevgili Kýzým,

Þimdi senin çalýþma masana oturmuþ, sana hitap etmeyi düþündüðüm satýrlarý karalamakla meþgulüm. Bunu duyar duymaz tepkinin ne olacaðýný gayet iyi biliyorum: “Aman babaaa, gene benim odamý mý buldun, yazmak için? Kendi odanda yazamaz mýydýn?”diyecek ve öfkeni açýða vuracaksýn. Evet, sen, bu serzeniþinde son derece haklýsýn. Ancak kýzsan da, bu masaya, sana olan duygularýmý daha iyi anlatabileceðimi umarak oturdum. Eðer bunda baþarýlý olabilirsem, belki beni affedebilirsin.

Aðabeyinin dünyaya gelmesinin ardýndan, Tanrý’dan, bize, bir de saðlýklý kýz evlat vermesini diledim. Bilirsin, kýz çocuklarýný oldum olasý çok severim. Onlarý hangi ortamda olursa olsun sevmeyi, þýmartmayý ve sevgimi onlarla paylaþmayý isterim. Bir çok kez onlarýn minik dünyalarýna girmeye -zor da olsa- teþebbüs ettim.

Kýzým, senin doðumun da, hepimiz için büyük bir mutluluk kaynaðý olmuþtu. Aðabeyin gibi sen de anne sütü almadýðýn için çocukluðun oldukça sorunlu geçti. Nazlý bir bebektin. Anneni oldukça yormuþtun. Ama bu, senin bize kapris yapmaný engellemiyordu. Çünkü, çok sevildiðini ve þýmartýldýðýný biliyordun.

Þimdi sen, genç kýzlýðýnýn o gizemli yollarýnda yürümektesin. Unutma, bu yol, kimi zaman, iki tarafý aðaçlýklý, yemyeþil bir doða parçasý kadar diri, canlý ve hoþ kokulu olabileceði gibi; bazen de, bozkýr ortasýndaki tek bir aðacýn yalnýzlýðý gibi mahzun da olabilir. Önemli olan, senin kendi yaþamýn için gerekli olan kýr çiçeklerini derlemendir. Gençliðini tüm duygularýnla doyasýya yaþamaný dilerim.

Bir baba olarak senden, yalnýzca tek bir þey isterim: Senin mutlu, canlý, hayata sýký sýkýya baðlý bir insan olman ve insanlarý yalnýzca insan olduklarý için sevmen! Renk, dil, din ve ýrk ayrýmý yapmaksýzýn onlara eþit davranmaný, arkadaþ çevreni de bu özellikteki insanlardan seçmeni beklerim.

Kýzlarýn yaratýlýþlarý gereði, kendilerini babaya yakýn hissettiklerini herkes bilir. Senin þaka yollu da olsa bana yaptýðýn takýlmalar, aslýnda yüreðinden taþan o sevgi pýnarýnýn pýrýltýlarýdýr olsa olsa... Biz hepimiz, annen, aðabeyin ve seni seven ailemizin diðer bireyleri, sen var oldukça, senin pýnarýndan kana kana sevgi içmeyi umuyoruz.

“Kýzýný dövmeyen, dizini döver!”deyip, iyi bir eðitimin ancak dayakla olabileceðini sananlara, eðitimde en sihirli sözün ancak “sevgi” olabileceðini burada sana tekrar hatýrlatmak isterim. Bence yukarýdaki sözü; “Çocuðunu sevmeyen, dizini döver!”þeklinde düzeltmek gerekirdi.

Sevgili kýzým, hepimizin kusurlarý var. Biz insan olarak bu kusurlarla varýz; ancak, aslolan, o kusurlarý kiþinin yüzüne alenen vurmadan, çeþitli þekillerde hissettirmektir. Sevgi ve hoþgörü insaný yücelten en önemli deðerlerdir. Kim bunlarý benliðinde taþýrsa, o, bence, Tanrý’nýn en yüce katýna erecektir. Senin olgunlaþmana paralel olarak, bu yüce deðerlerin sende daha da geliþeceðine inancým sonsuzdur.

Seni bugüne kadar bilmeden kýrdýmsa affet kýzým! Bir baba, mizacý gereði, hatalarýný evlatlarýna kolay kolay itiraf edemez..
Bense, daha zor bir yolu denemekteyim. Bu mektubu sana önce radyodan okudum, sonra gazetede yayýmladým, yetmedi, þimdi de internet aracýlýðýyla tüm dünyaya ilan ediyorum.

Yolun aydýnlýk, ýþýltýlarla dolu olsun güzel kýzým...