El mantýðý kolektif baþlayýþ yerine, hiçbir çalýþma ve gayret göstermeden mülkü olan bir mülk sahibini irade sayýp mülkten pay daðýtmasýyla köleci iliþkileri baþlatýyordu. Yani vicdan mülk sahibinin mülküne ortaklar tanýmamayý baz alýp, baz aldýðý anlayýþa göre sýzlayacaktý.

Mülk sahibi isterse mülkünden size pay verir veya hiç pay vermezdi. Vicdani kanaatleriniz bu esasa göre deðer yargýlarýný ortaya koyup; ortaya konan deðer yargýlarýný da bu esasa göre ölçüp biçecekti.

Daha açýðý “veren el alan elden üstündür” diyen köleci iþleyiþ içinde ortaya çýkarýlan köleci söylem þimdi sizin vicdanýnýzdý. Köleci takdirle ortaya konan veren el ile alan elin ifadesi terazinin bir kefesine konma kýyasýyla bir vicdan muhasebesi doðacaktý.

Bu köleci vicdani muhasebe yeni bir düþünce ve eylem, alaný açacaktý. Bu yeni söylemli eylem alanýna göre vicdanýnýz “sað elin verdiðini, sol el görmesin” diyecekti. Ama güzel söz deðil mi? Bu güzellikle siz farkýna varmadan kolektif referansa göre yanlýþ olaný meþrulaþýyordunuz. Emeði gasp edilen düþkünlerin sadaka alma iþi El mantýðý ile meþrulaþýyordu.

Dahasý “veren el alan elden üstündür” diyen vicdanýn yarattýðý dilenciler ordusu ve iyi niyeti (!) su istimal etmeleri karþýsýnda yeni saðduyu insanlarý veren elden almasý yerine çalýþmaya sevk eden bir vicdan muhasebesine dönüþecekti. Ne vicdan, ne erdem ama! Gel kolektif sürecin üretim gücünü ve çalýþma nesnesini elinde al. Sonra insaný düþürdüðü duruma “sað elin verdiðini sol el bilmesin” de.

Sonra da bakýlmýþ ki bu tasadduk baðlamýnda yapýlan inayetlerle, çoðu insanlar miskin olup, bir lokma bir hýrka diyen miskinliðin vicdani kanaatleriyle revaçta olmuþlar. Bu kez de miskinleþmeye karþý, miskinliði önleme adýna “Veren El, alan elden üstündür” denmeye getirilmiþti. Veren elden kasýt, veren elin çalýþan kiþi olarak belirtilmesiydi.

Oysa kolektif alanýn ne veren eli vardý. Ne alan eli vardý. Veren de kolektif güçtü, daðýlým da kolektif güce doðru olmakla iki elin sesi vardý. Kolektif alanda ne veren elin, ne alan elin eylem alaný vardý. Ne de ezik elin veren ele karþý duyduðu vicdani minnettarlýðý ile veren ele ezik ezik dua okumasý vardý.

Kiþi hoþlanmasýna yönelim olan El takdiri, kolektif alaný mana anlayýþý düzeyine indirgeyip kiþileri tamaha yöneltmiþti. Tamah edenlerin içine düþtükleri durum içinde bir kolektif alaný hatýrlayýp bir köleci sisteme bakan durumun kýyasý içinde “kendim ettim kendim buldum” diyorlardý. Köleci yapý içinde sýk sýk duyduðu “komþusu açken, tok yatan bizden deðildir” diyen aforizma kolektif alanda yoktu.

Köleci sistem içindeki vicdan kiþileri; alan ele karþý sadaka vermeye, aç yatana karþý infakta bulunmaya davet ediyordu. Sadaka vermeyi ve infak etmeyi tek yanlý acýma, tek yanlý merhamet olarak söylüyordu! Ýyi de neden vicdan ve merhamet etmeliydim? El bunu söylemiyordu.

Oysa kolektif iliþkiler tek yanlý olmayan iliþkilerle “karþýlýk iþlerle, karþýlýk emek gücünü yardýmlaþýcý" sekans hareketiydi. Baþ baþa verince taþý yerden kaldýrma bilinciydi. Bir elin nesi var? Hiç deðilse iki elin sesi var diyen bilincin vicdanýydý. Bu nedenle kolektif alanlar kiþilere sadaka ön göremiyordu.

Kolektif hareket ve kolektif vicdanlý bilinç; baþ baþa verip taþý kaldýrmakla ve iki el olup, iki elin çýkardýðý bir tek sesin kendilik baðýl eylemleriyle giriþme sürecine baþlar olmanýn bir anlayýþ ve bir inþa biçimiydi.

Hâlbuki ilk kolektif inþa sürecini ve ilk üretim hareketini þimdinin El tandanslý afaki bir acýma ve afaki bir merhamet davranýþlý vicdanýyla baþlatmak; ne mümkündü.

Acýma ve merhamet gibi söylemler kolektif siteme göre çözüm getirmezler. Zaten köleci sistem de sorunlar kendi ayaðýna dolaþana kadar sorun çözülsün istemez. Bu nedenle vaat etse de herkesi ev sahibi yapmaz.

Evrensel oluþum içindeki varlýk, olgu ve olaylar acýma ve merhametle var deðildiler. Aksi halde 40 derecelik ateþte sayýklamayý acýma ve merhametle izah edemezsiniz.