Faiz kolektif alana göre, kolektif alanda sapmakla köleci sürecin bir anomalisidir. Mülk sahipliði sistemi; faiz, kira, kâr, rant, komisyon, rüþvet vs. almadýkça geliþemez ve ölür.

Yani kulluk sistemi dediðimiz köleci sistemi aslýnda faiz ile þifa bulur (sömürü ile þifa bulur). Köleci kulluk sistemi baþka türlü kendisini sürdüremez.

Köleci sisteminin ilk baþlardaki özünde toprak sahibi olmanýn "ortak tanýmazlýðý" vardýr. Zamana baðlý bu sürecin içinde feodal dönem dediðimiz bu sürecin içinde burjuvalar ortaya çýktý.

Mülk sahipliði kolektif üretim iliþkisi üzerine oturur. Mülk sahipliðini ideolojik olarak ezelden beri takdir diye sürdürür. Diðer yandan da kolektif gücü ve kolektif emeði sömür. Bu iki temel üzerinde kendisine mal mülk ortaklýðý tanýmaz.

Feodalizm donmuþ kolektif gücü ve canlý kolektif emeði sömürmesine baðlý olarak kendi geliþme çizgisi içinde zamanla para adamlýðý dediðimiz burjuvalarý ortaya çýkardý.

Donmuþ kolektif güç (kolektif bilgi, kolektif araç gereç ve donaným, üretim nesneleri vs.) sanal bir deðer anlayýþýyla paranýn deðiþim aracý yapýlmasý üzerine yansýtýlmýþtý.

Artýk sömürü paylaþýmý iki kanal üzerinde akacaktý. Kulluk sistemi içinde feodal sahiplik yanýnda ikinci sömürü tuzaðý para üzerinde ortaya kondu. Para sömürüsü feodal sömürüye nal toplatýyordu.

Burjuva dediðimiz para adamlarý sömürüsü; faizi, rantý, kârý þunu bunu çok hýzlý biçimde ve kendisini besleyen bir geliþme olarak kullanýyordu. Burjuvazi bu faizci geliþme seyri içinde feodalleri bile eziyordu.

Feodalizm, kulluk sisteminin kurucu að babasý olan El anlayýþýdýr. Bu nedenle feodaller kendisini burjuvaziye karþý korumak istiyordu.

Feodallerin açýk açýk çalýþan emekleri sömürmesine karþý; burjuvalar para üzerinde görülmeyen gizli bir yoksullaþtýrma sömürüsü uyguluyordu.

Faiz ilk inþa içinde hem toprak aðasý feodalin enstrümanýydý. Hem de burjuvanýn ortaya çýkmasýyla faiz burjuvanýn enstrümaný olmaya doðru dönüþtü.

Feodaller ödünç verdiði bir kaç ölçü þeyi geri alýrken bir verdiðinin karþý birkaç katý olarak geri almakla ilk "faiz" tipini uyguluyordu.

Bu tip ödünç verme iþi faizin ilk biçimiydi. Feodaller halký ödünç faiz altýnda ezerken faiz haram deðildi. Ne zaman faiz silahý burjuvalar elinde feodalleri ezen bir silaha dönüþtü, iþte o zaman feodallerce faizin haram olduðu söylemi El mantýðý olarak dillendirilen bir ideolojiye dönüþtü.

Burjuvalar da borç verdikleri paranýn birkaç katýný alan tefeci bankerler durumundaydýlar. Feodallerin ödünç verme silahý burjuvanýn tefecilik faizi ile feodallerin üzerine dönmüþtü.

Aslýnda feodaller kendi silahý ile kendisini vurmuþlardý. Bu nedenle feodaller faiz kýskacýnda kurtulamýyorlardý. Bir kurtarýcý gerekiyordu. Ýþte Ýsa tapýnakta, üzerinde para balyalarý olan masayý bu nedenle deviriyordu.

"Kýr zambaklarýna bakýn ne eðirirler, ne dokurlar. Baba onlarý besleyip giydiriyor" demekle Ýsa, mal biriktiren para adamlarý bankerlere karþý çýkýyordu. Ýsa feodal kültür unsuruydu.

Bu nedenle feodalitenin El mana anlayýþý faize haram diyordu. El mana anlayýþýna karþý, para adamý burjuvanýn faizi doðru bulan Mamon mana anlayýþý vardý.