biliyorsunuz daha önceki yazılarımda marula, domatese,patatese, pırasaya takmıştım kafayı!..onlara dair ironiler üretmiş, biraz da kendimi içine katarak cümleler dizmiştim...dizer miyim, dizerim efendim!.bu benim, hayatla olan olan bağımı kuvvetlendiren halat gibidir!..asılırım asılırım, bir türlü kopmaz bu halat!..mübarek kendirden yapılmış!.gerçi bu ülkede kendir falan da ekilmiyor artık; yasak!..iş böyle olunca kendiri üreten başka ülkelerin yaptığı kendir halatlarla bağlanıyor artık elimiz, kolumuz!..onlarla asılmaya çalışıyoruz hayata!..asılırız tabii; hayat denen şey güzeldir beh!..hem de çok güzelll!..

dedim de; konu başkaydı de mi!.şu yarım aklıma şaşayım, ordan oraya savrulan rüzgar sanki!.yok canım, ters oldu!.savrulan rüzgar değildir bir kere!..savrulan rüzgara kapılan şeylerdir!.ben, sen, o, hepimiz savruluyoruz açıkçası, acı acı esen bu rüzgara kapılmış olarak!.biliyorsunuz acı esen rüzgarlar kuzeyden, kuzeybatıdan eser di’ mi!..biri poyraz,diğeri karayeldir !.lakin, bu acı rüzgar güneyden ve güneydoğudan esiyor nedense!.hem acı, hem de kumfırtınası!..hem bizi üşütüyor ısıtmak yerine, hem pazarımızı!..

bak yine atladım, rüzgarla havalanıp tam pazarın ortasına düştüm!.küt sesi ile oturdum hıyarların tepesine!..ah canlarım yeşil yeşil, uzun uzun, pırıl pırıl!.aldım iki tanesini elime, sırtlarını sıvazladım!.sonra uzattım satıcıya “tart” dedim..adam bir hıyarlara baktı, bir benim yüzüme! gördü ki çok ciddiyim, o da ciddi ciddi tarttı hıyarları; poşete koyup verdi elime!.aldım poşeti, çıkardım içindeki hıyarları, poşeti koydum yerine!.tamtamına 17 lira ödedim, poşetten çıkardığım hıyarın birini bir elime, ötekini öteki elime alıp, sallayarak çıktım pazar yerinden!.

yol boyunca sallayarak yürüdüm evime kadar!.

kilosu 50 papel olan hıyarı protesto ettim kendimce de; bilmiyorum beni görenler ne düşündü!..

belki güldüler, belki de şaştılar!..karar onların efendim!..benden bu kadarrrr!..

işte böyle!..