ah caným!..

kime mi dedim; kendime deðil tabii!.kendimin dýþýnda herkese, her þeye, duyduðum habere “ah caným” diyerek söze baþlarým. “Ah” etmek kötü bir þeydir biliyorum ama “caným”ile yanyana geldiðinde unutur kötü tarafýný; sevecen bir þey olur. tutuþurlar elele kocaman bir duygu kolonisi yaratýrlar!.sanýrsýn ki; birbirini çok seven, birbirine sevdalanan iki genç!.ah yaný erkek, caným yaný kadýn olur!.

sonra mý; birlikte yapýlan iþlere devam!.

ilahi!..yine dilim sürçtü; beter ol e mi ey dilim!.tam ortandan bir kemik çaksýnlar senin!..dönemesin aþaðý yukarý, saða sola!.öylece yat, gýrtlakla dudaklar arasýnda; yataðýn olsun aðýz boþluðu!..

ah caným dilim; kýyamam sana!.sadece sana deðil, kýyamadýðým ne çok þey var aslýnda...mesela, hiç kýyamam memleketim insanýna...hele böyle sýkýntýlý günlerde yaþadýklarýný düþündükçe; hem küplere biniyorum, hem de aðlayasým geliyor!.aðlayasým gelse iyi de; resmen aðlýyorum!..aðlama krizim bitince, dilime ne gelirse söylenmeye baþlýyorum...sözlerim arasýna sýkýþan küfürlükler, müdürlükler bile var!.varsa var, yoksa yok; beni ilgilendirmez açýkçasý!.sonuçta kibar kadýnýmdýr ben; küfretsem bile inanmayýn dermiþim!.inanmayýn çünkü; yalanlara inanan bir tarafýmýz olduðunu keþfetmiþ durumdayým!..iþte bunun için uyarýyorum sizi açýkçasý!.

o halde yalanlara inanmamaya devam!.

keþfettiðim iki þey daha var; ikisi de bu güzel yurdun, akýllý halkýna ait:

býkarlar ve aðzý yanýnca üflerler!.

ah canýmmm!..iþte bu kadar!..