Okumuşsunuzdur... özellikle 'kadını çok iyi tanıması(!)' özelliğinden dolayı Ahmet Altan'ın romanı "Aldatmak"tan söz ediyorum.. daha ilk gün doksan küsür binlerle satışı yapılan kitaptan...

Okumak istemiyordum.. yazdığım romana etki etmesin, düşüncesiyle, kadını anlatan hiçbir kitabı okumak istemiyordum.. tesadüfen elime geçti ve sıkılganlığımın tuttuğu bir ânıma denk geldiği için
okudum. okudum ve şok oldum! acaba "kadını çok iyi tanıyor" tanımını getiren kadınlar, her kadının "bir görüşte beğendiği erkekle birlikte olduğunu mu" söylemek istiyorlar? yoo, hiç alınmayın, lütfen! belki en son söylemem gereken sözdü bu. şimdi söylemek sinirlerinizi bozmuş olabilir.. belki de kasıtlı yaptım bunu.. neden olmasın!?

Kitap, erotik bir dergideki fantezi anılarından farksızdı. hatta biraz daha bayağı bir anlatıma sahipti. video filmlerdeki sevişme sahneleri izlenerek, biraz da hayalgücü katılarak yazılmış gibiydi. kaliteli bir yazar daha iyisini yapabilirdi. bunlar kaba olarak kitabın bayalığını vurgulamak için yazdıklarım..

Şimdi gelelim kitabın geneline...

Bir kadın, çokeşlilik doğasını yaşama uyarlamak isteyebilir.. dedim ya, 'doğal' yanı.. bunda yadsınacak bir durum yok.. bir beraberlikle bağlanması da mümkün olabilir.. aşık olabilir.. sahip olduğu gizli heyecanları keşfetmesini de sağlayabilir.. oysa kitaba baktığımızda, iyi bir evliliği olan, istekli sevişmeler yaşayan, gizliden gizliye aşkı özleyen bir kadının, bir görüşte etkilendiği bir erkeği hayal etmesi ve evliliğinde hiçbir pürüz yokken, kızına ve eşine olan sorumluluğunu bir yana bırakarak o erkekle beraber olması, üstelik bağlanması, duygudan yoksun, sırf fahişelik güdüsüyle hareketten başka bir anlam taşımaz... duygu olmadan bir heyecan yaşanabilir belki
ama yaşandıktan sonra biter.. farklı bir heyecan aranabilir de.. o da insan özelliklerinden biri ama kişiye endekslenmez... kişiye bağlılığı getirmez..
heyecanı yaşatan sadece bir araçtır, sahip olduğu herşeyi hiçleten biri değil..

Bir kadın sevişmelerde en çok öpüşmeye önem verir.. bu, duygusallığın anahtarıdır... hazırlanması için gereklidir.. mutluluğu, heyecanı, aşkı, tensel ibadeti yakalaması için vazgeçilmezdir.. oysa kitapta, ilk sevişmede bundan yoksun bir birliktelikten söz ediliyor ve kasıklarda yoğunlaşan dudaklar sayesinde kadının bağlanması söz konusu oluyor... Ahmet Altan'ın kadın psikolojisindeki ciddi eksikliğini bir tek cümleyle söylemem mümkün: "kasıklardaki dudakların, kadına verdiği mutluluk, o anda kadının o dudakları, dudaklarıyla ödüllendirmesini getirir; kadın o dudakları öpmek ister ve bunu da yapar!.." ama kitapta bu da yok...

Biteviye ilişkilerde bile, kitapta sözü edilen yaşayımlar mümkün. olağanüstü bir anlatım ve yaşayım söz konusu değil. aslında olağanüstüyü de aramıyorum. doğal olanı yakalaması yeterliydi. o da yok. seksi böylesi bayağı bir yaşayımda aşktan söz etmek mümkün mü? duygudan yoksun bir birliktelikte cennetimsi bir haz yaşanabilir mi? eğer "hayır" diyorsanız, o halde kitaptaki kadının mutluluğu da söz konusu olamaz...

Gelelim diğer sahnelere... söz konusu kitap, tamamen seks üzerine işlendiğinden, öteki sahnelerde de okuyucuya verilen hayvansı dürtülerin şahlanmasıdır.. 'tat ve doku' eksiktir.. tenin keşfi insana ait bir özelliktir.. aşkı seksle bütünlemek, bu özelliği uyarlamayla güçlülük kazanır... ne kadar iyi uyarlanırsa, o kadar bağlılık getirir.. çünkü 'tat ve doku'da sevgi vardır.. bunu yaşamayan bir kadın kaybettiği zaman hırsızlık yapacak kadar bir tutkuyla bağlanabilir mi, bir insana? duygudan yoksun, salt sekse düşkün bir ruha sahipse, ona birşey diyemem.. evet.. kitapta 'tat ve doku' anlatılıyor ama verilen, bayağılıktan öteye gitmemiş. beden keşfedilmemiş, sadece keşfedildiği dile getirilmiş.. bir okuyucu olarak, keşfedilip edilmediğini ben anlamalıyım.. yazar bana "sen salaksın, yazacaklarımı anlayamazsın.. en iyisi yazmadan, seni nereye götürmek istediğimi ben sana söyleyeyim," diyemez! kalkıp da nasıl yazması gerektiğini de detaylarıyla anlatacak değilim Ahmet Altan'a...

"Neyin olmamı isterdin?" bu soru, kitaptaki -sözde- en can alıcı soruydu.. çünkü bu soruya verilen yanıt dünyanın süregelmiş düzenini alt üst eder.. bentleri aşar.. okyanusları kateder.. verilen yanıt, varolan tüm kuralları ayaklar altına alır... koca bir dağı yok edecek bomba olabilmektir o yanıtı vermek.. kendini bir anda varlıkların tümünden daha güçlü hissetmek gerekir ki o yanıt verilebilsin... ama yanıtını verdirmiş Ahmet Altan... o soruyu sorduracak cesareti de, tüm kuralları çiğneyen yanıtı da kahramanlarına uyarlamış... ne demişti Ahmet Altan? "birbirlerinin herşeyi oldular," demişti.. bunu, o kitaptaki diyalektik akışa göre yorumlamak gerekirse, Ahmet Altan'ın 'balıklama' daldığını söylemek yerinde olur.

Kitaptaki adamın o soruyu sorma cesaretini göstermesine birşey demiyorum.. o, oyun oynuyor.. ama ya kadın? o soruya öyle kolay yanıt verebilir mi? bir kere, o yanıtın verilebilmesi için aralarındaki aşkın muazzam bir boyuta ulaşması, beraberinde aynı devasalıkta bir güvenin oluşması gerekir. bu da, birden alazlanan bir aşkla mümkün değil!.. emek ister.. sevgi ister.. zaman ister... bunlar da olsa şayet ve o soru sorulsa, -kadın olsun, erkek olsun- tepki gösterir!.. soru tekrarlanırsa, ilk duyum anındaki şok etkisi silikleşirse, gizemi keşfetmenin kutsal boyutuna ulaşılırsa o zaman soruya Ahmet Altan'ın söylediği gibi yanıtlar verilebilir... burada da
psikoloji verilememiş...

Bir gazetede okudum.. kitabı yayınlatmadan önce sevgilisinden onay almış.. "olmuş," demiş sevgilisi.. ondan sonra yayına vermiş... yahu kitap, koşaradım uç noktaları vurgulama çabası içinde.. sanki paracıklar kaçıyor da, ahmet altan kelimelere start vermiş gibi.. sevgilisi nasıl oluyor da, "olmuş," demiş.. demek ki sevgilisi de Aydan ruhluymuş...

Buna rağmen, gazetecilerin onunla röportaj etmek için sıraya girmesi... reklamını yapmaları... ve onunda gururla kameraların karşısına geçip bayağı bir kitabın kahramanı olarak poz vermesi.. edebiyat adına utanç verici...

Ahmet Altan'ın hakkını da vermek gerek... özellikle son sahne.. harika olmuş. bir kadının, erkeğinden tiksinmesi, erkeğin, tüm olumsuzluklara rağmen, kurulu düzenini riske etmemesiyle olur. burada da, koca karakterinin, yaşananları öğrendikten sonra hesap sorması yerine, düzenini riske atmayacak çözüm sunması, kadınının kendisinden tiksinmesine neden oluyor. tebrikler... ama bir sahne, bir kitabı paklar mı?