Türkiye’nin büyüme hýzý yüzde altý artmýþ!Bu sayýyý geçenlerde DÝE açýkladý.Sevinmesine sevindim ama hepsi bu kadar!..

Sonra merak etmeye baþladým:Türkiye nereye doðru büyüdü, nereye doðru hýzýný artýrdý diye. Bu konuda epeyce kafamý yordum ve birçok önermeler koydum önüme: yukarýya, aþaðýya, yanlara doðru gibi mesela. Ýlk önermem üzerinde fanteziler ürettim kendimce:

Bir direðe týrmandým týrnaklarýmý çýkarýp...Direk çekmedi beni devrildi...Öyle bir yayýldým ki gökyüzünün altýna, kuþlar bile kýs kýs güldü halime...”Her yerim acý içinde kald" desem yalan olur. Hiç bu kadar mutlu olmamýþtým çünkü...Neden mi? Gökyüzü öyle güzel, öyle mavi görünüyordu ki, sonsuzluða dokundum sandým...Galaksiler, burçlar, meteorlar arasýndaydým þimdi...Hatta bir meteorun içine saklanýp AB’liðinin üzerine bile düþtüm. Yeri deðiþti birden Fransa ile Ýtalya’nýn...Türkiye Ýsviçre oluverdi, Yunanistan da Ýspanya...Bastým kahkahayý!..

Daha sonra, göbeðim gökyüzünde, bir yýðýn þeyler geçirdim aklýmdan yukarýya doðru büyüyen; aðaçlar,sarmaþýklar, beton evler, çocuklar...Uzun yýllar oldu ki bir santim bile uzamadý boyum...Demek ben yukarýya doðru büyüyememiþim...Kýskandým kavak aðaçlarýný, komþunun her geçen gün gözüme daha uzun görünen gürbüz oðlanýný, kýzýný...Basketbol potasýna topu smaçlamayý,voleybol aðýnýn dibine topu çivilemeyi, gökten yýldýzlarý toplamayý, erik aðaçlarýnýn en doruðundan erik koparmayý,yaþadýðým þehrin en uzun boylu insaný olmayý düþledim...Ne
mümkün!..Gidip dikildim aynanýn önüne; ne görsem beðenirsiniz: iyice kýsalmýþým meðer!..Aynayý yumruklamak, tuzla buz etmek geldi içimden ama ellerime kýyamadým bu kez. Ne garip! Benim de vazgeçilmezlerim vardý demek!..Bunu anlamak sonsuz gururlandýrdý beni. Yeni bir þey keþfetmiþ mucit gibi hissettim kendimi...Ýnsan bir þeylere sahip olmanýn tadýný duyabilmeli yüreðinde deðil mi? Taþýdýðý can gibi, elleri gibi ,gözleri gibi, ayaklarý,aklý gibi...En çok da sevebilme yetisine sahiplilik gibi...

Bu nutuk benim deðil, unutun gitsin! Gelelim konuya:

Þayet Türkiye yukarýya doðru büyüdü ise,sorarým;Ay neden baþkalarýnýn yüzünü aydýnlatýyor hala? Neden yýldýzlar bu kadar uzak bize? Gökyüzünü kaplayan bulutlar neden beyaz deðil!.Onlarýn gri gölgelerinde seçemez olduk birbirimizin yüzünü...Taþýdýklarý ve üzerimize boþalttýðý yaðmur çamur muydu yoksa? Bu bulutlar yüzünden mi büyüyememiþtim ben?

Oysa dað baþlarýmýn dumansýz kalmasýný yeðledim hep...En dorukta mekan tutan aðaca, çalýya, kayaya, kartala el sallamak, merhaba demek zevkinden kimler mahrum ve mahkum etmiþti beni böyle?

Lanet olsun aklýný sandýklara kapatanlara!..

Yanlara doðru büyümek ise hepten ters düþtü düþüncelerime...bu türlü büyüme, komþu topraðýna göz koymaktan geçiyordu çünkü...Oysa benim hiçbir ülkenin bir karýþ topraðýnda gözüm yoktu..Kurtuluþ Savaþý sonrasý yapýlan antlaþmalarla sýnýrlanmýþ güzel bir ülkem vardý benim!..Güzel olduðu kadar, emanet bir ülkem! Bu sýnýrlar dahilinde kökeni farklý insanlarla kardeþçe yaþamaktý bütün amacým. Deðiþmez tek yasamdý bu! Bizi birbirimize düþürmek isteyenlere dostluðumuzla ders vermek istiyordum...Hala da istiyorum, isteyeceðim!..Yeter ki hiçbir ülke, ülkemin barýþýný bozacak iþler peþinde olmasýn!

Not:Devam edecek