Yalan Söyleme


Dün akþam bir arkadaþým beni internette sýnamaya kalkýþtý. Bir sürü soru yaðmuru. Ne o kardeþim teste mi tâbi tutuyorsun beni dedim. Yoksa þunun þurasýnda yarým saat mi dersin onbeþ dakika mý dersin karþýlýklý bilgi, beceri izin verirsen sevgi, dostluk alýþveriþi yapalým dedim. Yok caným öylesine sordum diye karþýlýk verdi. Sonunda bir soru daha ...En sevmediðin þey nedir yaþamda, dedi.
Yalan..yalan ! dedim. Yalan söyleyenlerden, söylemeye mecbur kalanlardan nedense nefret ediyorum dedim. Hýý dedi geçiþtirdi..neyse! Yalan üstüne yazacaktýk Tanrý bilir kaç tür yalancý vardýr? Ancak yalaný bir yaþam biçimi hâline getirenler vardýrki iþte onlardan yine Tanrý koruya ! Yalan söylemeyen insan var mýdýr yaþamda acaba? Elbet yoktur. Bir tür yalan söyleyenleri hoþ görürüm o da karþýsýndakinin gönlünü kýrmamak için yalan söyleyenleri, diðerlerininki düpedüz sahtekârlýktýr, düzen bozuculuktur. Günü gelir karþýsýsndakinin geleceði ile oynar, ekmeði ile oynar, kiþiliði ile oynar. Oynar da oynar ! Ýnsanýn kaderi ile oynar! Bu nedenle en iyisi hiç yalan söylememektir. Yalan, insanýn içgüdü ile kendini savunma mekanizmasý diyenler olacaktýr. Öyleyse neden bunu doðrularla yapmýyorsunuz? Yalan, insanýn doðasýnda vardýr diyenler varsa neden salt doðrular olmasýn derim. Yalanýn arkasýna saklananlar çok geçmeden yalanlarý ortaya çýkýnca hiç mi utanç duymazlar, ezilip küçülmezler daha ne diyeyim hiç mi piþmanlýk duymazlar? Yalancýnýn mumu yatsýya kadar yanar! diyen o bilge kiþiye ne denli teþekkür etsek azdýr. Günümüzde köprüyü bile geçemezsin artýk yalanla. Ayýlar dahi uyandý kardeþim. Bu sözüm yaþamýn her kesimindeki insanadýr. Her meslekten insanadýr kardeþim. Sözü uzatmadan- Söz meclisten dýþarý olsun ! hadi. - Bir masalla bitireyim Yalan öykümüzü kýsaca.
Padiþahýn birinin caný sýkýlmýþ. Duyurun bunu tüm ülkeye demiþ. En mahir, usta öyle üç yalancý bulunki bana, en güzel Yalaný söyleyene bir büyük kese altýn ihsan edyim demiþ. Aranmýþ, taranmýþ üç usta yalancý getirilmiþ Sultanýn huzuruna. Birinci yalancý yalanýný anlatmýþ. Padiþah kovun þunu demiþ. Sýra ikinci yalancýda. O da anlatmýþ yalanýný, Sultan onu dfa beðenmemiþ. Tez kovun býnu da, demiþ. Son yalancý gelmiþ. Etek öpmüþ, selâm vermiþ. Baþlamýþ anlatmaya. " Sultaným, demiþ. Ben huzurunuza yalan söylemeye gelmedim aksine tam bir doðrudan sözedeceðim size." Sultan kýzmýþ, ben yalancý istedim, güzel bir yalanýn varsa söyle yoksa çýk, git, demiþ.
Yalancý, "Bir dinleyin beni! " demiþ ve devam etmiþ sözlerine. " Otuz yýl kadar önce bendenizin dedesi siz Sultanýmýn dedesine -nedenini bilmiyorum- yüz altýn borç vermiþti. Zaman geçti, unutuldu ve dedeniz, dedemin borcunu nedense bir türlü ödemedi. Ben, huzurunuza bu borcu istemeye gelmiþtim ! " deyince Sultan, tahtýndan büyük bir öfke ile kalkar ve baðýrýr.
" Yalan ! Kuyruklu yalan bu ! " der.
Ýhtiyar Yalancý, padiþahýn önünde sevgi ve saygýyla bir kez daha eðilir ve þöyle seslenir Sultan'a.
" Elbette yalan ! Tabiiki Yaln ! " der.
Padiþah, þaþýrýr gibi olur ve yalancý adayýna 3 kese altýn, ihsan eder.
Bütün yalanlarýnýz böyle gerçek üstüne olsun, efendim.