Biliyorum bunu bekliyordun!
Bende bekledim!
Sana hediyem olsun!
Ve kangren olmadan bir gün doğumunu adıyorum avuçlarına…
Yürek spazmıyla uyanmadım ilk kez ve hayallerim, her insanın “küçük ve şirin” düşlerine benziyordu.
Baharı fark ettim Eylül! Tenimi ısıttım, güneş süzmeleri arasından kavrularak girdim güne…
Camın buğusuna adını yazdım bugün ilk kez…
Ve ilk kez bir cama yapıştı dudaklarım, dudakların yansıyorken gerçeğime…

Uzamıştı acı ekspertizlerim, yorulmuştu. Kırılgan ölüm seanslarında kalacağımı sanmıştım ve susamışlığım azmıştı… Kahır yüklü ecel terimdi, her gece susayıp da içtiğim ve seçtiğim her durak, kümelemişti beni…
Çıkamadım…
Aşk buydu!
Sevmiştim seni güzelim…
Geceleri bordür yapıp silüyetini dizmiştim duvarlarıma…

İnce zarı yırtılırken kışın, baharın göbeğinden tuttum! Serin şimdi her yer…
Üstelik soğuk mikroplarımı kırmışken ve uslanmışken buldun beni ve sanki uslanmış buluyorum seni…
Sıfırın altında öldürerek şeytanlarımı,
sana bir gün,
Sana bir yıl,
Ve sana bir ömür sunmak için…

VE BEN, ZAMANIN KÖRÜNDEYİM
VARLIĞINDA YOKLUĞUNU,
YOKLUĞUNDA VARLIĞINI BULAMAYAN...