Sonunda savurdum rüzgara
Bulamadığım dostluktan geriye kalanları
Oltama takılan yüreğini aldım avuçlarım arasına
Dayanamadım can çekişen çırpınışlarına
Bıraktım onu açık denize
Kısa bir sersemlikten sonra
Yüzecekti kuşkusuz.
Kızdım haykırdım küfrettim.
Ama bir damla göz yaşı dökmedim.
Biliyordum gün gibi açıktı ve ortadaydı.
Daha görünebiliri aradım.
Aradım olmuyor.
Görünemiyor.
Görünen ise sadece çirkinlik duvarı
Duvar çirkinse benimde çirkin olmam gerekmiyor.
Beynimdeki kara düşünceleri
Yüreğimdeki sızıyı harman ettim.
Ve attım en uzak köşeye
Bulamasınlar bulunamasın diye
Ah demek vardı ya
Off hiç birisi acıları hafifletmiyor.
Acıları bile tadında bırakmak gerekir.
Onun için çek git
Be sevdaya sevdalı adam...