Hep merak ederdim acaba insanlar namaz kılarken, nasıl bir hal içindedirler diye... Gözümü kırpmadan, dikkatimi asla dağıtmadan kılanları izledim uzun süre...

O kadar derin bir huşu içindeydiler ki, etkilenmemek mümkün değil kendi adıma... Aradan az bir süre geçmişti ki kendimle hesaplaşmaya başladım... Kimim? Dünyaya geliş nedenim ve kendi kendime yetebiliyor ve ciddi anlamda huzurlu ve mutlumuyum diye...

Bu soruların yanıtı bulmam çok fazla zamanımı almadı ve ben de namaz kılmaya karar verdim... Sanırım hayatımın en ama en doğru ve mantıklı kararıydı... İnsan gerçekten ALLAH'ın huzuruna çıktığında inanılmaz heyecanlanıyor ve içi kıpır kıpır oluyor...

İlk namazımı gözyaşlarıyla tamamladım ve hayata bakış açım çok değişti... Eskiden yolunda gitmeyen planlarıma isyan ederdim ama şimdi, herşeyde vardır bir hayır demeyi öğrendim ve bundan da son derece mutluyum...

İnsan bazen ruhunu doyurma gereksinimi duyar, herşeye sahiptir ama sanki birşeyler hep eksiktir ve asla tatmin ya da mutlu olmaz... Ama dua ettiğinde ya da 5 vakit ALLAH'ın huzurunda namaz kıldığında, o an içini tarifi imkansız bir huzur ve güven kaplar...

Geceleri de namaz kılmaya başladım çok şükürler olsun... Onun tadı ve lezzeti de apayrı... Ve artık başıma her gelen olaya defalarca şükrediyorum... Ve kendimi ALLAH' ıma daha da yakın hissediyorum...

ALLAH inşallah her kuluna mis gibi seccadeyi yere sermeyi ve alnını secdeye koymayı nasip eder...

Ve ben hiç yaşamadığım huzuru yakalamayı başardım... ALLAH' a hamdu senalar olsun... ALLAH hepimizin yar ve yardımcısı olsun... AMİN...