Seni hangi kelimelerle anlatsam, hangi cümleleri kursam bilmem ki???... O kadar özelsin, o kadar bambaşkasın ki, anlatmaya sayfalar yetmez...

32 yıldır hayatımın en önemli kişisi oldun, ilk aşkım oldun, sırdaşım ve arkadaşım oldun...Kısacası hayatımın anlamı ve herşeyim oldun...Artık ayrı şehirler de olsak da, seni özlemenin tadı da bir başka... Hayatım boyunca aklıma gelmezdi evliliğimin İstanbul dışında olacağı ve ayrı kalacağımız... Ama kader de bu da varmış...Özlem'i de paylaşacakmışız demek ki seninle, ne garip değil mi???

Her gün aklımdasın... Seni düşünürken, gözlerimden akan yaşlara hakim olmayı hala beceremedim ben... 3. yıla girdi bu ayrılık ama ben hala seni kokluyorum anılarımda... Ve sen hala mis gibi BABA kokuyorsun buram buram... Özel baba kokusu, hiç değişmeyen pırıl pırıl kokun...

Herkesin babası özeldir kendi içinde ama sen bir başka babasın... Hayatım da senin gibi bir babaya sahip olduğum için, kendimi çok ama çok şanslı hissediyorum... Bazen düşünüyorum, acaba sana sevgimi yeterince anlatabiliyor ve gösterebiliyor muyum diye??? Her daim sana sarılmak, sımsıkı sarılmak ve koklamak istiyorum...

Sen benim canımsın, kanımsın, babamsın, gugusumsun... Yüreği kocaman sevgiyle dolu, merhametli, şefkatli, adam gibi adamsın... Seninle her zaman gurur duydum, attığın her adım da sana güven duydum ve hiçbir zaman da güvenimi sarsmadın...

Canım babam, öpüyorum o kutsal ellerinden, hasretle ve özlemle...

Seni çok ama çok seven kızın MÜGE ERALP KAYA...