Kalbim tekliyor bu aralar... Nefes alıp vermelerim ağır geliyor sık sık... Ve ben korkuyorum, birşeylerin yarım yamalak kalmasından, yaşanamamasından ve renklerinin solmasından...

İçimde hep bir yara var kanayan, kabuk bağlamasını başaramayan ve hep derin izler bırakan... Sarıp sarmalanamayan düşler var ardımda...

Eski birikmişleri gözden geçirdim az önce... Birşeyler yazılıp çizilmiş satırlara... Renkli kalemle altları çizilmiş bazı yerlerin... Okudum ve anladım ki, çizilen yerler zamanın da kalbimi de çizip gitmiş... Yakıp geçmiş yüreğimi en derininden...

Ben de çizdim az önce hayatımı tümünden... Siyah kurşun kalemle... Silinmemecesine...