Bugün 12.02.2008 Salı... Senden ayrılmama 10 gün kadar kısa zaman dilimleri kaldı... Bilsem senden kopacağımı, ayrılırmıydım yanından sanıyorsun... 1 saniye bile bensiz nefes almana izin vermezdim ama nafile... Hayat sen gittikten sonrada, arsızca akıp gitmeye devam ediyor...

Herşey bıraktığın gibi burada merak etme... Odanda ki kitaplardan birini aldım, tozlanmıştı rafların... Sonra seçtiğim kitabı, senin yatağına yaslanarak okudum,her yer sen kokuyor hala... Sanki hiç gitmemişsin gibi, kapı çalacak ve geleceksin gibi... Cep telefonun, bilgisayarın, kütüphanen ve kalemlerin hala duruyor aynı yerlerinde... Onlar bile sanki küsmüşler sensizliğe...

Duvardaki saatine baktım uzun süre... Her sabah sana tık tıklarıyla eşlik eden saatin şimdiler de hızla ilerliyor, zamana inat... Senin olmadığın sabaha, öğlene, ikindiye, akşama ve yatsıya... Acaba haberin var mı burada neler olup bittiğinden? Saatin kaç olduğundan,hangi güne uyandığımızdan, planlarımızdan, hüzünlerimizden, hayallerimizden, sevinçlerimizden, heyecanlarımızdan, göz yaşlarımızdan...

Ben inanıyorum ki, sen her an beni izliyorsun ve bana gülüyorsun tüm sıcaklığınla... Arada bir fırça atıyorsun, alışverişlerime kızıyorsun ama her an benimlesin, her adımım da hissediyorum bunu...

Ölmeden sadece 2 saat önce seninle telefonda konuştuğumuz da sesin ne kadar da canlıydı, heyecanlıydı... Araba kullanıyordun ve birbirimize sevgimizi akıttık dakikalarca... İyi ki aramışım seni, sanırım süper bir tevafuk oldu bu bana... Sana söz verdiğim gibi, güçlü ve dimdik ayaktayım... Sen anneme kavuştun orada ne güzel... Benden de çok selam söyle anneme olmaz mı???

Hayır, hayır ağlamıyorum merak etme... Bu satırları neden mi yazdım sana??? Hiçç sadece içimi dökmek istedim... Hepsi bu... Öpüyorum ellerinden kokulu kokulu ve hasretle... Haydi kal sağlıcakla... İlk bizsiz senen değil, her yılın bizimle unutma sakın... Canım babam... Özledim seni asla unutma... Ve el salla bana, her gece kalbinden... Yüreğime... En derinden...