İşte yine olmadı, kendimle başbaşa kaldım bile... Artık yaşadığım hiçbir olaya şaşırmıyor, tepki vermiyorum. Uzun zamandır çevreme ve kendime çok güzel ve başarılı bir biçimde “yaşayan ölü” yü canlandırıyorum...
Artık bu durumda beni fazla rahatsız etmiyor, sadece şu cümleyi kalbimden ve beynimden geçiriyorum... “Başaramadım”... Kimbilir kaç kişi, bu cümleyi içinden de olsa yüksek bir sesle haykırmış, sağa sola bakıp duyan var mı acaba diyerek, tedirgin olmuştur... İnsanoğlu zamanla her türlü etkiye, tepki vermeyi öğreniyor... Hani derler ya, “zaman herşeyin ilacı” diye, beni tedavi edip herşeye rağmen pozitif yaşamamı sağlayacak bir ilaç bulunamadı henüz...
Diğer ilaçlar yan etki yaptı ya da, çok ağır geldi uyku yaptı... Güzel bir rüya görüp uyanmayalı çok uzun zaman oldu, uyanınca sayıkladığım söz genelde aynı,
“Başaramadım”... Nakaratı ise “Yine”...
Anasayfa
