Ýçimde büyümesini hiç ama hiç istemediðim bir çocuk var... Zeki, masum, kýrýlgan, çok yaramaz ama sevgi dolu tatlý bir cadý... Çoðu zaman depresif ama bir o kadar da yardýmsever ve gönüllü aþýk...

Aþka o kadar aþýk ki, duygularýn ve yaþamýn tüm kýrýlganlýklarýna karþý inanýlmaz mücadeleci ve en önemlisi de inançlý... Birgün evet birgün hiç beklemediði bir anda mutluluk ýþýðýný yakalamayý hayal ediyor ve o ýþýðý söndürmemeye de kesin kararlý... Düþünsenize; hangimiz toz pembe, gözlerimizi ýþýldatan, hayata anlamlý bakmamýzý saðlayan, olumsuz her aný güzelleþtiren ve en önemlisi de kendimize, kendimizi fark ettiren, sýcacýk bir aþký hayal etmeyiz ki?...Aþk, yaþandýkça güzelleþir, paylaþtýkça olgunlaþýr ve her anlamda insanýn kalbinde müthiþ bir tat ve rengarenk ýþýltýlar býrakýr... Ve aþk çoðu zaman, içinde acýyý da barýndýrýr, bu acý bile insana tuhaf bir haz verir. Aþktan kaçýlmaz, girilmesi en zor olan kalbin kapýlarý bile birkaç süslü ve sihirli sevgi fýsýltýlarýyla açýlýverir aniden ve aþk hiç umulmadýk bir anda kapýnýzý çalar “kim o?”... demenize fýrsat bile tanýmadan, bir ok gibi kalbinize saplanýr kalýr...

Aþk büyü gibidir, büyüyü tutturmak da bozmak da sizin elinizdedir...
Aþk bir tutkudur, sürdürmek de son vermek de size baðlýdýr...
Ve bence aþk, dünyanýn en güzel, en saf, en büyülü ve en anlamlý duygusudur...
Aþký koyu bir sevdaya dönüþtürmek de yine sizin elinizdedir...

Aþk dolu günlere...