Korkuyorum sevgilim... İncitilmişliğin ezikliğinin sindiği bu yürekle seni sevmekten korkuyorum! Kaybetmenin ağırlığının bir kez daha güvenerek yeniden seven ve de severek yeniden doğan yüreğimi bir kez daha incitmesinden... Öyle çok korkuyorum ki...
Hiç bu kadar sevilmemiştim ve hiç bu kadar sevmeyi istememiştim kimseyi... Belki de hayatımdaki sevilmeyi tek hak eden insanı kaybetmekten bu korkum... Belki de daha bencilcesi...
Severek yaşamak istiyorum seni tanıdığımdan beri... Şimdiye kadar zorla alındı her sevgi benden... Yıprandı yüreğim defalarca incitilmekten... Şimdi sen varsın... Ve ben bu sevgiyi hak ettiğini bile bile korkuyorum... Ve çocukken karanlıktan her korktuğumda daha da içine çekildiğim gibi yine korkumun içine çekiliyorum... SENİ SEVİYORUM...