Hergün yeni bir kavga, hergün yeni bir yýkým... Seni üzmek istemedikçe ben, daha çok ýsrar ediyorsun üzülmeye... Yeter artýk; terk et beni yüreðimdeki hüzünlere...
Kavgamýzýn üzerinden çok geçmedi... Kendime gelemedim o telefon kapandýðýndan beri... Çok severken, hatta taparken bana, hakaret ettin aniden... Tüm hak ettiklerimi hak etmediðim bir anda haykýrdýn ve beni harabeye çevirdiðin kalbimle baþbaþa býraktýn...
Haklýsýn... Delirmek normal deðil ve ben masumiyette boðulmamak için direnen þeytaným... Senin göremediðin sevginde çýrpýnýyorum...
O kadar baðlanmýþýz ki sonunda ben sen olmuþum; sense ben olmuþsun, bu ayrý geçen zamanda... Sana yaptýðým haksýzlýklara ayna olmuþsun þimdi... Senden yansýyýp yüreðime batýp bir de gömüyorlar sanki diri diri beni...
Kendimde deðilim artýk; sendeyim... Ve þunu bil ki seni deðil; kendimi sildim bu hayattan!