Ey
Uzaklardan
Bakan sevdiğim

Senin
Sezgilerinin
Serinliğinde ki
İzlerin süzerken

O pak
Tenini saran
Hücrelerin olmayı
Ne kadar çok isterdim
Bir bilseydin


Zannederdim ki
Yalnızca senin
Serinliğindim
Ve hatta
Bizzat sezgindim

Uzak
Diyarlardan
Aldığım kokular
Senin
Miski amberindi

Saldığın
Soluklarında
Doğan her yeni
Günde
Sen
Yine yanımdaydın

Kaybolan
Her güneşle
Koynumda
Umudu salan
Bir ferahtın

Aldığım
Her bir Kaşıkta
Sen
Haz aldığım
Yegâne tadımdın

Uzandığım
Yeşil çimenlerde
Açan goncamdın
Sen uzaklardaydın
Ama ben
Sana çok yakındım

Yazdığım
Her bir satırda
Seni andım
Sensizliğin girdabında
Öyle bir hazanı
Yaşadım ki

Fırtınanın
Muştusu olan
Şu hortumlar dahi
Kifayetsizdi

Sen
Kendi halinde
Sine deruniliğinde
Aşkın hazzını
Yaşayan kandın