Gün ağrıyla doğdu başımda bu sabah
Kahvenin tadı zehir, sesim yoksun
Sen yoksun
Gazete manşetlerine bile gülemiyorum
Yetmez gibi
Gecesi zor geçmiş belli
Pencereme dayamış hüznünü İstanbul
Katıla katıla ağlıyor, susturamıyorum
Ufkumda mavi var biraz
Ha gayret diyorum
Tanıdık bir yüzde sükûnet belki
Ferahlatır yüreğimi deniz, bakıyorum
Delirmiş Marmara yine
Yine çekip gitmiş biri
Üstünde ne varsa fırlatıyor, durduramıyorum

En gri elbiselerimi giyip, en gri gözlerinle senin
Haberin yok, bugün uyum içinde bu şehir
Aynı yüzlerle akıyor caddelerde
Omzuna dokunup kimi çevirsem, hiç gelmeyişin
Fakat sormaya gerek yok
Adın gibi ezbere, şu alışkanlık, bildiğin
Birlikte yürüyoruz yine
Her yanım sen, her yüzde gitmeyişin

Başımın ağrısı artıyor, güldürme beni
Yanımda olsan şimdi, mümkünü yok dayanamazdın
Nerede seni hayal ederek yürümenin keyfi
Alır bütün düşüncelerimi, yüzüne dağıtırdın
Topla aklını toplayabilirsen, saçlarını, heyecanını
Alır bakışını bir güzel, içime yatırırdın

Bırak bugün de geçsin
Gece insin bırak, ağrılarım dinsin
Bir geceyarısı ekspresine binersin
Herhangi bir şehirden binersin
Her durak bende senin, lâkin
Dikiş tutturamaz diğerleri
Sabah olsun yine, hiçbirinde inmezsin