Bir üçüncü dünya ülkesinde yaþýyoruz.Belki üçüncü sýnýf otelde kalmak gibi bir þey bu. Belki duvarlarýnda salya sümük þiirlerin olduðu, her an dökülmeye hazýr sývalarýyla alnýna ilkellik kazýlmýþ bir binada kalmanýn diðer bir adý bu. Yani üçüncü sýnýf dünya vatandaþý olmanýn bir baþka benzer tarafý bu.
Üçüncü dünya ülkesinde yaþýyoruz. Aslanlar kuþ kovalamaz ama her gün yapmak zorunda kalýyoruz. Yani küçük hesaplar peþinde koþuyoruz. Yani kimlerle ve nelerle muhatap oluyoruz. Alabildiðine kuþ kovalýyoruz. Kedilerin ise bu üçüncü sýnýf otelin damýnda aslan gibi kükremesini duyuyoruz.
Üçüncü sýnýf bir otel odasýnda ölüyoruz. Ve öldüðümüzden hiç kimsenin haberi de olmayacak. Çünkü dünyadan o kadar ayrý yaþýyoruz ki üçüncü sýnýf bu oteli bütün dünya sanýyoruz. Hal böyle olunca da otel sahibini dünyanýn en akýllý insaný sanýyoruz.
Her gün temellerimizden sarsýlýyoruz. Dünyanýn çivisi çýkýyor zannediyoruz. Oysa üçüncü dünya ülkesinde yaþamanýn bedeli bu. Ve her gün bunu yaþýyoruz.
Her gece uykularýmýzý kaçýrýyoruz. Otel odasýnda böceklerle, sürüngenlerle, uðraþýyoruz. Tahta ellerimizle üzerimizi kaþýyoruz. Habire kaþýndýðýmýz için de ondan bundan sürekli dayak yiyoruz. Ardýndan elimizi kime uzatsak cehennemi avucumuzda hissediyoruz.
Bir üçüncü dünya ülkesinde yaþýyoruz. Üçüncü sýnýf otele kapatýlan yabancý uyruklular gibi her gün tahrik ediliyoruz.Aþaðýlanýyoruz ve tacizlere uðruyoruz. Sonra ahlaksýz, namussuz damgasý yiyoruz.Sevgiye ve þefkate açken bol bol tutuklanýyoruz.