Düşmekten yükselme doğar. -Victor Hugo |
|
||||||||||
|
Boşu boşuna bir aşk yaşamışız. Ya da dur sadece ben yaşamışım. Evet evet sadece ben… Sana göre belki hiçbir şey yaşananlar, gerçek değildiler, hayalden ibarettiler. Ama ben hep o hayallere sarılıp uyudum ve kirletmedim onları. Bir gün gerçek olur umuduyla hep içimde taşıdım gerçekmişçesine yaşadım. Sözlerden ibaret bir adam değildin sen be sevgilim beni şaşırttın. … ama dur sen haklısındır, sırf ben üzülmeyeyim diye bütün bunlar değil mi? beni üzmemek için üzüyorsun yani. Çok komik değil mi? beni hiç tanımamışsın hem de hiç ben laftan anlayıp her şeye eyvallah deyen bir kadın(d)ım biliyorsun… “Hayat adil değil peki benim suçum ne?” en sevdiğim cümle soruyorum sana benim suçum ne? Kendimi niye ben seçemiyorum. Beklide yanılıyorum gerçekten unutturdu oralar beni sana keşke oralar gibi olmasaydın be sevgilim. Sevgilim diyorum sana ister kız ister kızma unutana kadar sevgilimsin. Ne zaman unuturum bilmiyorum. Hiçbir tarihi kestirmiyor gözüm. Unutmak zorunda bırakmazsın değil mi / ? Sözlerimi de bozdum ağlıyorum, ağlayacağım. Hatta yarın kırmızı ojemle rujumu sürüp tek başıma bir güç gösterisi yapacağım. Sinemaya gider film izlerim gider bir yerde oturur bir şeyler içerim. Olmadı bana o kocaman sarıldığın yere gider akşama kadar orda ağlar ağlar eve gelirim. Bütün bunları sana inat yapmak bana ilaç gibi gelecek çünkü hani beni üzmek istemiyorsun ya bak nasılda üzülüyorum der gibi, biraz çocuk, biraz da her şeyini kaybetmiş bir kadın gibi... İster gel ister gelme sevgilim. İstersen sevmede zaten unutmuşsun… İnat bu ya gelene kadar bekleyeceğim seni seveceğimde sen geldiğinde ister sev ister sevme. Neden mi? ben seni öyle böyle değil, laf olsun diye de değil gerçekten sevdim. Sözden bir kadın olmayı beceremiyorum kusura bakma. Öyle kadın olmak benim harcım değil. İstediğin kadar gülebilirsin bu yazdıklarıma sevdiğim adamları yazılarımla güldürmeyi becerebilen bir kadınım ben(!) Utanmıyorum kimden utanacağım ki arkadaşlarımızdan mı? dostlarımızdan mı? kimden… Kusura bakma ben utanmayı bilmeyen bir kadınım bir adamı çok sevdim oda beni unuttu diye utanacak değilim. Acımıyorum kendime kelimelerle. Sizde acımayın bana. Sevmem acınmayı. Hasretini demin kovdum. Sana gönderdim. Kapına varmadan tuttum yakasından gene içime hapsettim. Hani herkes ben gibi olsa ayrılıklar hiç yaşanmazdı ya bir tanem. Artık ben herkes gibiyim… On/ocak/iki/bin/dokuz Çiğdem Taş
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © çiğdem taş , 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |