Anılarla problemim olmadığına karar verip ciğerlerimi havayla doldurdum. Beynime ihtiyacım olmadığını ve ellerimle kulaklarımı kaparsam kafamdaki kelebeklerin beni terk etmeyeceklerini sandım. Yaptım. Dizlerimi içime çektim sırtımı duvara yasladım… ağlamadım. Bütün beyinsizler gibi kalbimle düşünecektim. Onu da yitirseydim bütün kalpsizler gibi vajinamla.

Daha önce, kalbimin en az beynim kadar geniş olduğunu bilmiyordum.

İşin kötüsü gözlerim olmadan düşünmek zorundaydım.

Eğer beyninizle düşünüyorsanız gözleriniz olmak zorunda ama kalbim değdiniz de gözleriniz yerinden sökülür. İşte o yüzdendir ki sevdiğiniz insanların şeklinden çok onlarlayken duyduğunuz hislerdir sizi onların yanında huzurlu kılan ve gittiklerinde ellerinizden çok ciğerlerinize çöken terk edilmişlik hissi bundandır.

Öyle durur dinlersiniz. Ve gülümser bazı bazı… birileri gelir ve giderler aldırış etmezsiniz. Kim giderse gitsin gidene değil de onun gitmişliğine üzülürsünüz. Hepsi anılardandır. Başka bir şey değil.

Kafanızdaki gürültü çoğalır. Kelebeklerin hepsi aynı anda ölmez çünkü yavaş yavaş ölürler. Ellerinize çarptıklarında bunu sizi gıdıklamak için yapmadıklarını minnetle yalpalanarak yalvardıklarını anlayamazsınız. Kalbiniz buna izin vermez.

Çünkü kalple gerçekleştirilen her eylem kendini tüketir.

Ve bu insana en yüce hazzı verir.

Tüketen ve tükenen her insan kendini bir bok sanır. En kuvvetli hisleri sadece bir kişiye beslediği için.

Beyinleriyle sevselerdi de görebilselerdi. Etraftaki onlar kadar hasta düşünceleri olan insanları. Yani demem o ki bazılarımızın yanında çocukken kurulan hayaller büyüdükten sonra gerçeklerle değil de yalan olanla bazen de olmayanla yaşamaya mahkum kılıyor. Şans vermiyoruz kimseye. Verdiğimizde keşke hayvan olsaydık diyoruz. Keşke hayvan olsaydık.

Ama rahman çıkıp; ‘çiğdem hayvanların bile cinsel arzuları ikinci planda’ diyor. Yerle bir olup, utanıp, doğru lan diyorum. (hayatında bir rahman olan insan şanslı insandır. o an düşündüğünüzün yanlış olduğunu söyler ve siz o ne derse ona inanırsınız)

Kendimizi seçemiyoruz. Hatta sevdiğimiz insanı da. Onlar birden geliyor birden gidiyorlar. Tutamıyoruz.

Bu yüzden kalbime ihtiyacım olmadığına karar verdim. Ellerimi kulaklarımdan çekip kalbime bastırdım.

Beni terk edemezsin sandım.

Yaptım.



13.03.11
Çiğdem Taş

Not: Saatin tik tak sesinde uyuyamıyorsanız kalbinizle sevmeye sakın kalkmayın.