Ablama....


Demir kapı kanar yüzüne
Ellerinde isli demir
Soğuk duvarlar düşman
Üşümek can acıtır
Canından can alır her an bu gidişler…
Kime baksan yabancıdır
Sesler tuhaf.
Sen o dünyanın dışında gezinirken
İçinde nice hayalî düşler…
Türküler söylenir ardından bilmezsin
Gözyaşları sel olur görmezsin
İçinden bin can gider canlarının hissetmezsin
Nice nehirler taşar gökyüzünden de ıslanmazsın sen…




“Sensiz geçmiyor bu günler biliyor musun
Yüreğine beni, beni soruyor musun
Öyle yalnız, yalnız kaldım biliyor musun
Türküler söyledim sana duyuyor musun
Yıllar oldu oralardan çıkamıyorsun
Bağlanmış elin ayağın kaçamıyorsun.

Bir kuş oldun gökyüzünde, uçamadın sen
Nehir oldun ırmak oldun, taşamadın sen
Çocuk oldun sokaklarda, oynamadın sen
Doğdun da büyüdün ama yaşamadın sen
Yıllar oldu oralardan çıkamıyorsun
Bağlanmış elin ayağın kaçamıyorsun” Ahmet Kaya.



mehmedasım
yirmialtımartikibindokuz
evet isyan bu abla...