Dil de üşür;
Kar altındaysa söz.
Donar göz bebekleri,
Yürekte sevmek ölür.
Buz yandırır ocakta köz;
Tuzun tadı acır,
Dudağın balı;
Merhabayı, bin yanlışa sürdüyse göz.
Ben, üşüyen dilimi sevdimdi sende,
Sürgünden dönen merhabasını yüreğinin;
Yüreğin ki; birlikte kanarız hala.

Ey!...Yüreğinde sürgün biçen bahçıvan;
Sevmek otunu ayırır mı, tırpanın?
Ben, gurbetimi sevdimdi sende…
Vurup, serseri başımı düşlük uçurumlarda,
Varıp, yorgun yamaçlarında yanan yakut bir ufka,
Aşkta ilk yakılacak gözlerini sevdimdi sende.
Gözlerin ki; ilk ateşte birlikte yanarız hala.

Kana kan budanmışlığını senin; baharlarının;
Aykırı dallarda pel (filiz) duruşunu; sürgünde.
Bir de gül oluşunu bahçıvan!.. Bahçesiz oluşunu,
Hercai menekşeler gibi Afrika kokuşunu sevdimdi.
Buğday başaklarının esmer direncini; açlıkta toklukta,
Ben, bize benzeyişini sevdimdi sende;
Sen ki; birlikte biziz hala.

14 Temmuz 2009-Antalya