Anıştırır yalnızlığını satır aralarına,
Anason hasadından dönen kızların,
Saçlarından dökülen rüzgârlardan toplar yüzünü,
Ki; gün batımıdır oralarda;
Perdeleri çekilmiş kentler bilmez.

Serseri bir bulut takılır balkondaki çamaşır ipine,
Kuyruğunda dağ sürüleri,
Üç beş dilim mavilik uzakta,
Bir tabakta meze sanki masada
Parmaklarında terleyen bir bardak rakının buğusunda,
Kızışır bulut, kandırır kendini kadın.

Esrik bir akşamı çağırır kucağına
ve apak kâğıtların yazbenili yüzlerine
Uç uç böcekleri çizer kadın
Uçar saksıdaki karanfil kokuları
Yıldız çiçekleri konar masaya,
Düşer söz, dirişir imge

Aklını şiirlerle sınar da kadın.
Emiştirir yüreğinden akana.

20 Mayıs 2010