BEYAZ GECELER






Son yýllarýn en soðuk ve þiddetli kýþýný yaþamaktayým…Kar, tek katlý evimin penceresine kadar yükselmiþ,her taraf bembeyaz olmuþ,penceremden baktýðým zaman yoldan geçenlerin sadece kafalarý gözüküyordu…Ýnsanlar,sanki kardan örülmüþ olan duvarlarýn arasýndan geçiyorlarmýþ izlenimi veriyordu…Uzaklarda tek tük gözüken evlerin görüntüsü tamamen kaybolmuþ gibiydi…Pencereye kadar yükselen karlarý, tek katlý evlerin çatýlarýndaki karlar tamamlýyorlardý adeta…Evlerin arkasýndaki çam ormanlarýnýn üzerine sinen beyaz gelinlik, çoktan þeffaflýðýyla güneþin ýþýnlarý altýnda insanýn gözlerini kamaþtýrýyor,ruhunu dinlendiriyor gibiydi…

Saatlerdir camdan doðanýn manzarasýný izlemekteyim…Yalnýzým…Hayatýmý romanlardan baþka paylaþabildiðim daha doðrusu paylaþmaya cesaret edebildiðim sadýk bir dostum yok…Hiç olmadý zaten…

Birden penceremin pervazýna konan yabani bir güvercin,daldýðým imgelem dünyasýndan sýyýrýp aldý beni…Bakýþlarýmý ona odaklaþtýrdým…O da tek idi..Bakýþlarýný camýn saydamlýðýndan içeriye doðru çevirdi…Bir an göz göze geldik…Pencereyi açmaya çalýþýp, odanýn sýcaklýðýna buyur etmeyi düþündüm…Yalnýzlýðýma ortak olacak bir arkadaþ olmasý ne güzel olacaktý…Ürküp kaçýp gitmesinden korktum…Diðerleri gibi…Her canlýnýn kendine göre bir dünyasý vardý…Zavallý çok üþümüþe benziyordu…Tüyleri top top olmuþ kendisini büzmüþtü…Acýkmýþ olduðu da her halinden belliydi…Hafifçe yerimden kalktým ekmek kutusundan bir parça ekmek alýp camý açtýktan sonra pencerenin pervazýna ekmek kýrýntýlarýndan ufaladým…O sýrada kuþ ürküp havalandý.Benim yardýmseverliðim karþýsýnda tekrar pencereme kondu ve ufaladýðým ekmeði yemeye baþladý…Bir süre onu izledim.Onun hislerine ortak olmak beni çok mutlu etmiþti…Kaçýp gitmeyeceðini bilsem içeriye misafir edecektim…Karnýný doyurduktan sonra uçup gitti…Teþekkür edercesine kanatlarýný çýrpýyordu…

Ben yine yalnýz kalmýþtým…Televizyonum yoktu odamda.Radyo, Sevmek Yasak dizi programýnýn bugünkü bölümünü sunuyordu…Günler çok kýsa…Akþam hemen oluverdi…Güneþ,çabuk kayboldu…Odamýn içerindeki odun sobasýnda kendimi ýsýtmaya çalýþýrken elimden düþürmediðim dünya klasiklerinden Budala’yý bitirmek üzereydim…

Penceremden dýþarýyý izliyorum…karþýlarda tek tük ýþýklar gözüküyorlar…Evlerin lambalarý çoktan yanmýþ…Bacalarýndan dumanlar tütüyor…Hayat devam ediyor…Ortalýk bembeyaz…Bir beyaz gece daha bütün sessizliðiyle mahallenin üzerine çöreklenmekte…Seviyorum beyaz geceleri…