Mahremiyete yapýlan saldýrýdan en ufak hicap duymayan ahlâksýz yaratýklar; sen ki edepsizliðinle pislik içinde ölmeye mahkûm kalacaksýn. Yaktýðýn canlarýn karþýlýðýnda, beddua alýþlarýn cehennemin olacak!”


Hayatta istedikleri aþaðý yukarý olmuþ gibi.. Küçük dileklerinin dýþýnda en iyi þekilde yaþamak ve kalitenin bilincini yaþamsalýna almak hedefleri arasýndaydý.
Sevmek ve sevilmekten baþka ne olabilirdi ki! bu tez zamanda biten hayatta.
Mahremindir senin özelin; yatak odandýr, dolabýndýr, kýsacasý evindir.
Gizlice girilmiþ sen olmadan; bütün eþyalarýn daðýlmýþ sanki savaþ meydaný olmuþ o düzenli eþyalarýn. Zor zamanlarda satmak için aldýklarýndan eser yok.
Yaþamak ayný yerde, senin dokunduklarýna el sürülen o evde.
Çok zor..
Giden gelir mi bilmem, ev artýk eski ev deðil. Odam eski oda deðil. Elini sürdüðü her eþyamda tiksintim hat safhada, tedirginlik almýþ bedenimi ya gelirse geri!

Ýnsan kendini suçluyor anlamsýzca; keþke koymasaydým kolay yerlere, keþke kapýyý kontrol etseydim..keþke ve keþke..
Hýrsýzýn hiç suçu yokmuþ gibi.
O benim evime nasýl girer ya!
Kapýyý sürgülemiþ balkondan girdiðinde, kolayca açmayalým diye..
Of ki of mahremiyetine yapýlan çirkin saldýrý bu, benliðin hep o aný düþünürken..
Nasýl olur diye þok geçirirken, beni görüyor ve ben onu görmüyorum’u düþünürsün hep.
Bu belki saçmalýk ama deðiþik hikâyeler geçer beyninden. Takip edilmek düþüncesi insaný mahveder. Kendini suçlarsýn keþke þunu yapsaydým, bunu yapsaydým diye. Olan olmuþtur artýk polise anlatýrsýn derdini. Parmak izleri alýnýr ne kadar ne var diye anlatýlýr..
Ama gerçek olan hanene tecavüz ediliþi, eþyalarýnýn yerlere atýldýðý ve dolaplarýnýn didiklenmiþ olmasýdýr.
Hayat na garip; hiç baþýma gelmez dediðim, hele eve yeni dönmüþüz o kadar yaz boþ kalan evimde; bir iki saat içerisinde oluþuna halâ inanmak istemiyor kalbim. “Þok” tayým hem de nasýl.. yaþayan bilir..
Bayram sonu böyle bir þeyle karþýlaþtým. Bayramda üstelik Yunanistan’daydýk. Bunu sizlerle paylaþmak istedim. Belki içinizde, evine hýrsýz giren olmuþtur. Bilmiyorum bu travma nasýl atlatýlýr.. inanýn insan paranoyak oluyor; sanki dýþarýdan sizi görüyor gibi, ya da tekrar eve gizlice girecekmiþ gibi vs.. þeyler düþünceden geçiyor.
Bir þeyler alýp almamasýndan ziyade evinizin hele ki mahrem sayýlan yerlerini karýþtýrmasý, onlara dokunmasý, insanda çok kötü bir duyguya sebep oluyor. Sizin dýþýnýzda baþka ellerin oralara izinsiz bir þekilde dokunmasý, içimi sýzlatýyor kötü oluyorum..

Sözler bazen biter konuþmazsýn
Aynaya bakar zevk alamazsýn
Midene kramp girer birden
Nefes alamazsýn
Ýþte o anlar yaralar insaný, hayat durur sanýrsýn.

Mahrem olmayan mahrem gibi sana
Bir kere girmiþse endiþeli korkular lahzana
Ne ferman eder gönül, ne de aklýn gider gideceði yere

Tazedir yaþanýlan
Dün dünde kaldý demek içinse erken
Allah’ýndan bulsun derken,
Ceza almasýný yürekten istersin.

Mahremim mahrem sanki bana
Ellerim dokunmaya korkar oldu
Gitmek lazým bu yerlerden
Baþka yollara baþka diyarlara
Ya býrakamadýklarýn…






..........kuyuda tutarsýn düþünceleri
..........Ümit olur bazen gözyaþýn, akýtýrsýn birer birer
..........Bu yalan dünya kime kalmýþ kalacak dersin
..........Korku mu ürpertir seni tedirginlik mi çözemezsin
..........Bildiðin bilemediklerine ters gelir akamazsýn akman gereken yere...



" Hamdiye
16Eylül2010