Ýnsanlarýn çoðu, belirli zamanlarda ibadet ederek, ara sýra Kur’an ahlakýný yaþayarak din ahlakýný yaþadýklarýný zannederler. Bu kiþiler genellikle nefislerinin bencil tutkularýnýn ardýna düþerek, dünyevi çýkarlarýný gözeterek yaþarlar. Bu durum, insanlarýn kendini aldatmasýndan baþka bir þey deðildir. Kur’an’da, bu yaþam tarzýný benimsemiþ kimi insanlarýn Allah’a ‘bir ucundan ibadet ettikleri’ bildirilir:

Ýnsanlardan kimi, Allah’a bir ucundan ibadet eder, eðer kendisine bir hayýr dokunursa, bununla tatmin bulur ve eðer kendisine bir fitne isabet edecek olursa yüzü üstü dönüverir. O, dünyayý kaybetmiþtir, ahireti de. Ýþte bu, apaçýk bir kayýptýr. (Hac Suresi, 11)

Ýnsan kendi dinini yaþayamaz, yaþanmasý gereken Allah’ýn dinidir. Cahilce, kendi mantýk örgülerine göre bir din yaþamayý düþünenler kendi çýkarlarýný gözettikleri bir ‘mantýk dini’nin mensubudurlar. Yukarýdaki ayeti gereði gibi düþünerek, kiþinin böyle bir ‘mantýk dini’ arayýþýnýn yanlýþlýðýný fark etmesi gerekir.

Cahiliye insanlarýnýn oluþturduðu bu ‘mantýk dini’nin en önemli özelliklerinden biri, Kuran ahlakýnýn gereklerinin, yalnýzca kiþisel çýkarlarla uyumlu olduðu durumlarda yaþanmasýdýr. Bu sapkýn inanýþa göre, namaz kýlmak, zekat vermek, oruç tutmak, sabýr göstermek, tevekküllü olmak, hoþgörülü davranmak, ihtiyaç içinde olanlarý korumak ancak çýkarlarla çatýþmýyorsa uygulanabilir. Eðer toplum içinde takdir görülecekse, ibadet etmek ve güzel ahlak özellikleri sergilemekte kendilerince bir sakýnca görmeyen bu kimseler, þayet toplumdan tepki alacaklarýný düþünürlerse, bu dini sorumluluklardan hiç haberleri yokmuþ gibi davranýrlar.

Bu çarpýk mantýða sahip insanlar, ahiretin varlýðýna da kesin bilgiyle iman etmezler. Çünkü yaþamlarýnýn bir kýsmýný Kuran ahlakýný, geri kalanýný ise dünya hayatýný yaþamaya ayýrmýþlardýr. Hatta bazen bu kiþinin gününün neredeyse 23 saati Kuran ahlakýndan uzak geçerken, din ahlakýný yaþamaya ancak bir saatini ayýrýr. Oysa insanýn yaþamý, ölümü, ibadetleri ve kulluðu yalnýzca Allah için olmalýdýr. Bir Kuran ayetinde bu konuda “...Þüphesiz benim namazým, ibadetlerim, dirimim ve ölümüm alemlerin Rabbi olan Allah’ýndýr.” (Enam Suresi, 162) buyrulmaktadýr:

Dünyevi deðerlere çok önem veren bu kiþiler, sadece belli dönemlerde ihtiyaç içinde olanlarý korumayý, yoksullara sadaka vermeyi, yardým etmeyi yeterli görürler. Bunlar güzel ve teþvik edilmesi gereken davranýþlardýr. Ancak bu kiþilerin yardýmlarýndaki asýl amaç, genellikle toplumda ‘ hayýrsever’ sýfatý kazanabilmek ve böylece saygýn bir yer elde edebilmektir.

Mantýk dinini yaþayanlarýn en büyük yanýlgýlarýndan biri ise, tüm bu çarpýklýklara ve Kuran dýþý inanýþlara raðmen kendilerinin gerçek anlamda Kuran ahlakýný yaþadýklarýný öne sürmeleridir. Oysa gerçek Ýslam ahlakýnýn, bu kiþilerin çarpýk mantýk örgüleri üzerine kurduklarý sapkýn yaþamlarýyla hiçbir ilgisi yoktur.

Kuran’da, müminlerin tüm yaþamlarýnýn Rabbimiz’in hoþnutluðuna uygun olduðu bildirilir. Salih müminler, her ne iþ yapýyor olsalar, okula gidiyor da olsalar, ticaretle uðraþýyor da olsalar, tüm gün evde de bulunsalar, hasta ya da saðlýklý da olsalar yalnýzca Allah’ýn hoþnutluðu için yaþarlar. Çok açýktýr ki, samimi müminlerin yaþamýnda “biraz Allah rýzasý için, biraz nefsi için” gibi bir ayrým asla yoktur. Yaptýklarý her iþte yalnýzca Allah’ýn hoþnutluðunu kazanma çabasý vardýr. Samimi müminler dini yalnýzca Allah için yaþarlar.

(Öyle) Adamlar ki, ne ticaret, ne alýþ-veriþ onlarý Allah’ý zikretmekten, dosdoðru namazý kýlmaktan ve zekatý vermekten ‘tutkuya kaptýrýp alýkoymaz’; onlar, kalplerin ve gözlerin inkýlaba uðrayacaðý (dehþetten allak bullak olacaðý) günden korkarlar. (Nur Suresi, 37)

Samimi inanan, yapacaðý davranýþlarý ve sözlerini ‘mantýk süzgecinden’ deðil, tam bir mümin hareketi ve mümin ahlakýna uygun olup olmadýðý konusunda süzgeçten geçirir. Her adýmýnda ”cennette böyle bir tavýr içinde olabilir miyim?” diye düþünerek Kur'an ahlakýna uygun tavýrlar sergiler.

Rabb’in huzurunda yapayalnýz hesap vereceðimizin bilinciyle, yaptýðýmýz tüm ibadetleri samimiyetle yerine getirmeye çaba gösterelim. Kendi nefsimize uygun olaný seçmeden, Allah’ýn emrettiði þekilde ve O’nun sýnýrlarýný koruyarak yaþayalým. Yaþamýmýzdaki gaflet perdelerini kaldýralým; son perde açýldýðýnda arkasýndaki muhteþem güzellikleri görebilmeyi umut ederek…