Bazý insanlar ahiretten gaflettedirler ve dünya hayatýnýn yaþayabilecekleri tek hayat olduðunu düþünürler. Bu sapkýn düþünce nedeniyle hayatýn asýl amacýndan uzak yaþar, manevi deðerlerini de kaybederler. Ölümle birlikte yok olacaklarýný zanneden bu kiþiler, zamanla ruhsal bir çöküþ içine girerler.

Bu çarpýk yaþam felsefelerine sahip insanlarýn ruhsal açýdan büyük bir boþluk içinde olmalarý kaçýnýlmazdýr. Bu kiþiler dünyada kendileri için en fazla çýkarý saðlama ve bencil tutkularýný tatmin etme amacýný hedefleyerek yaþarlar. Ahlaklarýný güzelleþtirme gibi bir çaba içinde olmazlar; çünkü bundan bir çýkar elde edemeyeceklerini düþünürler. Bu kimseler yardýmseverlik, þefkat, merhamet, hoþgörü gibi özellikleri ‘saflýk’ olarak nitelendirirler. Onlarýn çarpýk yaþam felsefeleri, güçlünün zayýfý ezmesi üzerine kuruludur.

Ýçinde yaþadýðýmýz dönemde birçok toplumda din ahlakýndan yüz çevirmiþ ve çevrelerini de böyle karanlýk bir yola çekmek isteyen insanlar vardýr. Günümüz toplumlarýnda günahta sýnýr tanýmama, saldýrganlýk, ‘çirkin utanmazlýklar’, sapkýn cinsellik, uyuþturucu baðýmlýlýðý, kumar, kýsacasý her türlü ahlaksýzlýk oldukça yaygýndýr.

Dinsiz ya da Allah ve ahiret inancý zayýf olan insan, Allah’ýn haram kýldýðý eylemlerde bulunmaktan sakýnmaz, kolayca insanlarýn haklarýna tecavüz edebilir. Allah’ýn sýnýrlarýný aþmaktan çekinmez. Çünkü dinsizliðin temelinde, insanlarýn rastlantýlar sonucunda oluþtuklarý, Allah’ýn buyruklarýndan sorumlu olmadýklarý inancý vardýr. Ayrýca Materyalizm’in kaynak bulduðu evrim teorisine göre ise, insan geliþmiþ bir hayvandýr ve diðer hayvanlar gibi ihtiyaçlarýný karþýlamak dýþýnda bir kaygýsý yoktur. Bu çarpýk teze göre; insan nefsani ihtiyaçlarýný karþýlama konusunda kendisini kýsýtlamak durumunda deðildir; hayvanlar gibi davranmasý doðaldýr.

Materyalizm ve Darwinizm’in savunucularý, Darwinist bilim adamý William Provine’in sözleriyle; "Modern bilim ortaya koymaktadýr ki, dünya tümüyle ve sadece mekanistik prensiplerle iþlemektedir. Doðada hiçbir amaç ve prensip yoktur. Rasyonel olarak bulunabilecek tanrýlar ve düzenleyici güçler de yoktur… Ýkincisi, modern bilim ortaya koymaktadýr ki, insanoðlu için hiçbir ’daimi ahlaki kanun’ ya da ’mutlak yol gösterici prensip’ yoktur… Üçüncüsü, þu sonuca varmamýz gerekir ki, öldüðümüz zaman ölürüz ve bu bizim mutlak sonumuzdur." þeklinde bir bakýþ açýsýna sahiptirler.

Dinsizlikte ahiret inancý yoktur ve insanlar ölümle birlikte yok olacaklarýna inanýrlar. Bu sapkýn inanýþ Kuran’da, "O (bütün gerçek), yalnýzca bizim (yaþamakta olduðumuz bu) dünya hayatýmýzdan ibarettir; ölürüz ve yaþarýz, biz diriltilecekler deðiliz." (Mü’minun Suresi, 37) ayetiyle haber verilir.

60’lý yýllarda ortaya çýkan özgürlük anlayýþý bu sýnýr tanýmazlýðýn bir sonucuydu. Uyuþturucu, asilik ve her açýdan ahlak dýþý yaþam, dönemin en önemli özelliklerindendi. O dönemde yetiþmiþ birçok genç, bugün toplumda anne baba, yönetici ve öðretmen olarak etkin kiþilerdir. Bugün ahlaki bozulmanýn daha önce hiç görülmediði kadar ilerlemiþ olmasýnýn bir nedeni de din ahlakýndan uzak yetiþmiþ olan bu kiþilerin, çocuklarýný kendilerinden daha da dejenere yetiþtirmiþ olmalarýdýr. Kur’an’da, babalarý din ahlakýndan uzak olduðu için kendileri de gaflette olan topluluktan þu þekilde söz edilir:

"Babalarý uyarýlmamýþ, böylece kendileri de gafil kalmýþ bir kavmi uyarman için (gönderildin)." (Yasin Suresi, 6)

Þeytanýn Telkinleri

Dinsizliðin ahlaksýzlýðý getirdiði çok açýk bir gerçektir. Dinsiz olduðu halde hiç bir ahlaksýz davranýþta bulunmamýþ insanlar da olabilir. Ancak bu o kiþinin güzel ahlak sahibi olduðunu göstermez. Ýnsan eðer Allah’tan korkup sakýnýyorsa sahip olduðu güzel ahlakta kararlý olabilir. Kur’an ahlakýndan uzak bir insan çýkarlarý için kolaylýkla yalan söyleyebilir. Veya hastalanan çocuðunun masraflarý için hiç çekinmeden rüþvet alabilir, hatta “mecbur kaldým" diyerek, hýrsýzlýk dahi yapabilir.

Allah’a ve O’nun huzurunda yapayalnýz sorgulanacaðý güne kesin bilgiyle iman eden hiç kimse, böyle ahlak dýþý davranýþlara asla kalkýþmaz, hesabýný veremeyeceði davranýþlardan þiddetle sakýnýr. Ýnsanýn en büyük düþmaný olan þeytan, insana gelecek korkusu verir, parasýz ve muhtaç kalacaðý yönünde çeþitli telkinlerle aldatmaya çalýþýr.

Kuran’da, "Þeytan, sizi fakirlikle korkutuyor ve size çirkin -hayasýzlýðý emrediyor. Allah ise, size kendisinden baðýþlama ve bol ihsan (fazl) vadediyor. Allah (rahmetiyle) geniþ olandýr, bilendir." (Bakara Suresi, 268) ayetiyle haber verildiði gibi, insanlarýn pek çoðu fakirlik endiþesiyle ahlaksýzlýða yönelir. Bu çirkin davranýþlar Rabb’ine tevekkül eden insanýn aklýndan dahi geçmez; çünkü geleceði yaratan da Allah’týr.

Güzel ahlak sabýr ve irade gerektirir. Koþullar deðiþtiðinde güzel ahlaktan ödün vermek Kur’an ahlakýna uygun deðildir. Ýnanan insanýn oturmuþ bir karakteri vardýr; koþullara göre deðiþmez. Zor koþullarda irade ve sabýr gösterebilmek insanýn önemli bir amacý varsa mümkündür. Mümin Allah’ýn hoþnutluðunu, rahmetini ve cennetini kazanmayý hedeflemiþtir. Ýradesini kullanýr ve güzel bir sabýrla Rabb’i için sabreder; çünkü müminin hedefi büyüktür. O nedenle karþýsýna çýkan zor durumlarda dahi en güzel ahlâký sergiler.

Devam Edecek...