Kendine en iyi geleni yapmalı insan...
Aşkın cilalı kısımlarıysa sevdiğin, boyutlandırmayacaksın ilişkiyi.
Giriş kapısında kalıp, ulaşılmayanı oynayacaksın ve inadına ulaşmayacaksın hiç! Merakla kavrulacak için! Sahip olmanın, benim demenin rahatlığıyla boğazlamak yerine ilişkiyi, açık kapılar bırakacaksın gitsin diye arada bir!
Ait olmayacaksın kimseye ve dahi hiç bir şeye!

Örgütlemeyeceksin aşkı!


Kıskançlık dediğin sevgiden geliyorsa şayet, kendini sevdiğin içindir!

İtiraf et hadi, dürüst ol bir kez! "Tercih edilen"i hazmedemiyorsun! Senin yerine yatağına gireni! Bu yüzden "Hem de benim yatağımda!" demek ağır geliyor zaten! Yatağı kim takar yoksa; satarsın gerekirse, olur biter!

Ama hayır, kokuna rağmen tercih edildi başka bir kadın! Kokun üzerindeyken inledi bu yastıkta! Değersizleştiğini hissettin, güzel kokmuyordun artık!Saçların yatağa dağılmıştı ve başka bir kadının saçlarını okşuyordu rüzgarın! Yoktun artık! Yatak yoktu! Paçavra gibiydin ucunda yaşamın!

Bir adamın elleri arasından çalınmıştın, bu yüzden yanıyordu canın!

Yoksa, ruhlarla ilgisi yok kıskanmanın! Gözlerini her kapayışında kime terlediğini bilmiyorsun, kime açıldığını bu rüyaların.. Soysuz nimetler içinde aşkla tutuşturulmuş bir kaç kıvılcım! Acının bile köpeği illet!

Aslında sevebiliyoruz herşeyi, bize ait olacağını umut ederek!..

İnanmak korkmaktır oysa! Korktuğu için inanır insan, kendinden daha büyük bir varlığa. Bu yüzden bilinmezdir cazip olan. Bu yüzden bilmediğin canını yakar! Tuzaklar kurup oyunlar oynasan da sen, hayat akıyordur hep. Beklemez...

...ve kader değildir alnında yazan; sabır taşını taşırsın şakaklarında! Nabzını zorladığında ihanet, sabret! Aldatmak, kendini kandırmaktır! Bitmiştir işte.
Bacaklarının dibine yığılmıştır aşk!
Olacağına varmıştır, belasını bulmuştur kalbin!
..Ve gözlerin, sana ait olana bakan başka gözlere yeğlenmiştir,
nihayet!