Hayat her nedense...
Anlaşılır olmayı dileyince aniden
Kendini koy verdi, halin ikliminde ve sessizliğinde


Zihnimde...
Yaşadıklarım sıralandı yakinen
Fevkalade acı olan nahoş hissin hicran rengi misali


Her yaşadığım...
Geçmiş gözlerimin önünden
Bir şerit misali geçiyordu aniden ve selam vermeden


Yıllarca...
Aradığım ve özlemiyle
Kavrulduğum sevda artık bir kenara çekilmişti nedense


Şayet hiç...
Anlamadığımı söylersem
Sadece melalimi avutacağımı teslim etmeliyim usulünce


Bu manada...
Hiçliğimin fakirliğine sığınırım
Muhakkak ki onun şefkatini anarım, lakin çok uzaktayım


Bir meltemin...
Esintisinde yine bu halimde
Hasretim yeşerirdi kendi sessizliğinde ve o suhuletiyle


Masum...
Gülmeleri ve bir tebessümü
Açılan penceresinin önünde nazarıma denk gelir isterken


Heyhat...
Artık çok geç bir zamanların
Nezaket ikliminde nefes alanların fedakârlık için dirliğini


Yok sayanların...
Sevdaları aşkları yok artık mazide
Bir umudun hazzı kuşatan ışığı kalmadı bırakma kendini Yâr


Kendi haline...
Ve günahkârlığın kalan vebaline
Sakın acımasın halime kimse bizar kalmasın yaşattığı ahvalime


Nereden ...
Bilinirdi ki böyle bir divanelik
Yaşanmadan çileyi çekebilmek aşk umuduyla hazla serinlemek


Bir an bile olsa...
Bu yozlaşan hicranı ilkimde
Sine-i can ile letafeti teneffüs etmek ve meşkiyle esinlenmek


Ne kadar...
Zor şeymiş meğer anlaşılır olamamak
Hali anlatamamak meramı hali hissedecek cana sunamamak


İşte...
Böyle bir hayatı yaşamak zorunda kalmak
Daha da evlası bedenin ilk hanesi olan teni sürekli unutmak


Bedeni ...
Aşk yolunda kullanmamak
Ruhi iklimi haz ile yudumlamak asliyetteki manaya kanmak


Sen yinede...
Diliyorsan melalimi anlamıyorsan
Aşk sadece tenle yaşanır diyorsan sen kal kimi diliyorsan


Ve şaşarım...
Nasıl bir mizan önceliyorsan
Hale iksir bahşeden sevdan diliyorum sarmaşık gibi sarsın


Halini kuşatarak...
Cemali anlatsın ve seni ona yakınlaştırsın
Canın önemini ibretle haykırsın nazarın kadrini hatırlatsın



Mustafa CİLASUN