Sürekli cildimizle temas halinde olan giysilerle muhatabýz. Ancak onlarý her an hissetmeyiz. Bunun önemli bir sebebi var. Derimizdeki alýcýlar belli bir süre sonra, cildimize temas eden maddeye iliþkin duyu sinyallerini beynimize iletmeyi durdururlar. Bunun nedeni cildimizin, kendisine temas eden maddeye karþý alýþkanlýk kazanmasýdýr.

Bir an bedenimizdeki bu ’alýþma’ mekanizmasýnýn olmadýðýný düþünelim; ne olurdu?.. Üzerimizdeki giysileri sürekli olarak hissetmek kuþkusuz bizim için eziyet haline gelirdi. Dikkatimiz her an çorabýmýzýn sýkan lastiðinde ya da gömleðimizin sert manþetinde yoðunlaþýrdý. Hatta bu yüzden, dokunduðumuz diðer cisimlerden gelen sinyalleri algýlamakta zorluk çekerdik. Yaþamýmýz, bu sýkýntýlý ayrýntýlar nedeniyle zor bir hal alýrdý. Dahasý geceleri bile rahat uyuyamaz, dinlenemezdik.

Merhamet edenlerin en merhametlisi olan Allah, sonsuz rahmetiyle kullarýný kuþatýr. Çok küçük bir detay gibi görünse de, bu mekanizmanýn olmadýðýný düþündüðümüzde, gerçekte ne denli hayati olduðunu anlayabiliriz.

Burada, ’alýþma’ mekanizmasýna benzeyen ancak fiziksel deðil ruhsal olan bir durumdan söz etmek isterim. Kuþkusuz Yüce Allah’ýn tüm evrene olan hakimiyetinin kanýtlarý çok açýktýr. Ancak birçok insan yukarýdaki örnektekine benzer bir alýþma mekanizmasý nedeniyle, çevresindeki uyarýcý güzellikleri göremez ve kavrayamaz.

Bazý insanlar ilk kez karþýlaþtýklarý bir yaratýlýþ delili karþýsýnda etkilenebilir hatta kýsa süreliðine de olsa detaylý inceleyip, üzerinde düþünebilir. Ancak bir süre sonra hissettikleri o heyecaný yitirerek, alýþkanlýk duymaya baþlarlar. Hatta zamanla, gördükleri onlara ’sýradan’ gelir.

Alýþkanlýk anlamýna gelen ülfet, insanlarýn, varlýklardaki muhteþem detaylarý, mucize ve güzellikleri fark etmelerini engelleyen bir perdeye benzer. Bu kimseler evreni saran ihtiþama, Allah’ýn benzersiz yaratmasýnýn delillerine alýþkanlýk gözüyle bakar; gaflet ve ülfet perdelerinin altýnda yaþarlar. Zamanla Allah’ýn eþsiz yaratmasýndaki gerçekleri unutur, bu mucizevi olaylar üzerinde hiç düþünmezler. Bu durum onlarý, Allah’ýn gücünü gereði gibi takdir etmekten engeller. Kur’an’da bu kiþilerin durumu, "Göklerde ve yerde nice ayetler vardýr ki, üzerinden geçerler de, ona sýrtlarýný dönüp giderler." (Yusuf Suresi, 105) ayetiyle tarif edilir.

Oysa yeryüzündeki tüm varlýklarda sayýsýz yaratýlýþ mucizesi vardýr. Detaylardaki mucizeler, tüm canlýlýðýn yapýtaþý olan atomlarda baþlar, olaðanüstü denge ve düzene sahip gökyüzü, galaksiler, Güneþ, insan vücudu, bitkiler, daðlar, denizlerdeki sayýsýz detay ve özelliklerle devam eder. Tümünün sahip olduðu özelliklerde bir sanat vardýr. Akýl ve hikmet gözüyle bakabilen bir insan, detaylarý da gördükçe, Allah’ýn üstün ilmine, sonsuz gücüne ve benzersiz sanatýna daha yakýndan þahit olur.

Tüm evrene hakim olan Allah, yarattýðý tüm canlýlara dilediði þekli vermiþ, hepsine ayetlerini yerleþtirmiþ, varlýðýnýn delillerini insanlara göstermiþtir:

"Sizin yaratýlýþýnýzda ve türetip-yaydýðý canlýlarda kesin bilgiyle inanan bir kavim için ayetler vardýr." (Casiye Suresi, 4)

Mucizevi delilleri göremeyen, ülfet perdelerinin altýnda yaþayan kiþinin, yaþamýndaki bu perdeleri tek tek kaldýrmasý çok önemlidir. Samimi bir kalple her an Allah’a yönelmeli, gördüðümüz her þeye hikmetle bakmalý ve üzerlerinde derin düþünmeliyiz. Ancak þuurumuzu açtýðýmýz ve Rabb’imizin sanatýný görebildiðimizde gerçek mutluluk ve huzuru bulabiliriz…