Neden var olduðunu düþünmeyen, sorumsuz, þuursuz ve kayýtsýz; gaflet içinde yaþayan birçok insan, Allah’ýn varlýðýný bildiði halde O’ndan yüz çevirerek ömür sürer. Bu kiþiler için hayat, ‘bir kez gelinen’, o nedenle doya doya yaþanmasý gereken bir süreçtir. Yaþamýn tek kesin gerçeði olan ölüm, ahiret, cennet ve cehennemin varlýðý hiç düþünmedikleri konulardýr. Nefsani/dünyevi kýsa ve geçici mutluluklar ardýnda koþturan bu kiþiler öylesine uyuþmuþlardýr ki, yapýlan hatýrlatmalar da yarar saðlamaz.

Kur’an ayetlerinde bu kimselerden, “Þu halde sen, kendilerine vadedilen (azab) günlerine kavuþuncaya kadar onlarý býrak; dalýp-oynasýnlar, oyalansýnlar. (Mearic Suresi, 42) ifadeleriyle söz edilir. Çocuklarýn akýllarý balið deðildir ve sürekli oynar oyalanýrlar. Ýþte dünya hayatýna yönelmiþ bu kiþiler de çocuklar gibidirler; oyalanýr, boþa vakit geçirir, ‘zaman öldürür’ler. Oysa zaman, ‘öldürmek’ için deðildir; inanan insanlar için her saniye çok deðerlidir. Onlar, Rabb’imizin “Þu halde boþ kaldýðýn zaman, durmaksýzýn (dua ve ibadetle) yorulmaya-devam et.” (Ýnþirah Suresi, 7) buyruðu gereðince boþ iþlerden uzak durur, Allah’ýn hoþnutluðunu kazanmak amacýyla tüm güçleriyle çalýþýrlar.

Yaratýlmýþ her þeyin bir amacý ve görevi vardýr. Ancak gafletteki bu insanlar, gerçek sorumluluklarýnýn yalnýzca Allah’a kulluk olduðunu düþünmezler bile. Çok kýsa sürecek olan dünya hayatýnda sadece nefislerinin bencil tutkularýný tatmin etmeye çalýþýr, ’yok olacak þeyleri’ þuursuzca kendilerine hedef edinirler.

Onlara göre yaþamlarýnda yanlýþ birþey yoktur, herþey yolundadýr. Uyarýlara kapalýdýrlar, öðüt almazlar; çünkü kendilerini yeterli görürler. Bu kiþilerin, Allah’ýn Kendisini tanýmalarý için kullarýna verdiði kalpleri, görme ve iþitme duyularý mühürlüdür.

"Onlar,Allah’ýn,kalplerini,kulaklarýný ve gözlerini mühürlediði kimselerdir.Gafil olanlar onlarýn ta kendileridir." (Nahl Suresi,108)

‘Aný yaþama’yý hayat felsefesi haline getirmiþ olan insanlar, Rabb’imizin ibret olmasý için yarattýðý görüntülere karþý duyarsýzdýrlar ve adeta at gözlüðü takmýþcasýna sadece baktýklarý yeri görebilirler. Kendilerine ait olan küçücük bir dünyalarý vardýr. Þahit olduklarý olaylar, onlar için ders çýkarýlmasý gereken uyarýlar deðil, ‘yaþamýn cilveleri’dir. Kuran’da bu insanlarýn, "... Atalarýmýza da (bazen) þiddetli sýkýntýlar (bazen da) refah ve geniþlikler dokunmuþtu" dediler... (A’raf Suresi, 95) ayetiyle, izledikleri olaylar üzerinde düþünmedikleri ve hafife aldýklarý bildirilir.

Ancak olaylarý hafife almanýn, duyarsýz davranmanýn hiçbir yararý yoktur. Gafletteki kiþinin dünyadaki duyarsýz ruh hali, Rabb’i huzurunda yapayalnýz durduðunda sona erecektir. Artýk tüm gerçekler orada gözünün önündedir.

"Andolsun,sen bundan gaflet içindeydin;iþte Biz de senin üzerindeki örtüyü açýp kaldýrdýk.Artýk bugün görüþ gücün keskindir." (Kaf Suresi,22)

O gün ’görüþ gücü keskin’ olan kiþi için artýk telafisi imkansýz piþmanlýk baþlamýþtýr. Önemsemediði, dikkate almadýðý azaba sürüklenir; ‘yürürlükte tutulan azap sözü’ üzerine hak olmuþtur.

Allah, “Eðer bir ’oyun ve oyalanma’ edinmek isteseydik, bunu, Kendi Katýmýz’dan edinirdik. Yapacak olsaydýk, böyle yapardýk.” (Enbiya Suresi, 17) buyurur. Dünya hayatý oyun ve oyalanmak için deðil, imtihan amacýyla yaratýlmýþtýr. Ýnsan, ’kendi baþýna ve sorumsuz’ deðildir. Ne kendi vücudundaki, ne de evrendeki sistemlerden herhangi birini kontrol altýna alamaz. Hiçbirinin iþleyiþinde bir rolü de yoktur. ‘Herþey’, kendisi farkýnda bile deðilken, tüm yaratýlmýþlarý düzen ve dengeyle idare eden Allah’ýn kontrolünde gerçekleþir.

Yüce Allah, ihtiyaç duyacaðý veya seveceði, haz alacaðý tüm koþullarý daha insaný var etmeden önce onun için hazýrlar. Soluyacaðý hava, sayýsýz çeþitlilik ve güzellikteki bitkiler, ruhu etkileyen estetik çiçekler, eþsiz nimetler, sevdiði insanlar, yüreðini coþturacak derecede güzel ve sevimli canlýlar, kusursuz dengeler, mucizevi sistemler ve daha pek çok detayý Allah kullarý için var eder.

Ýnsan dünyaya gözünü açtýðý an, yaþamý için gerekli olan her þeyi hazýr bulur. Her þey korunmaya/beslenmeye muhtaç bu canlýnýn minik boyutlarýna ve yaþam koþullarýna uygundur. Annesinin sütü dahi doðduðu andaki tüm ihtiyacýna yönelik olarak hazýrdýr.

Tüm yiyecekler, tüm dünya, tüm evren içeriðindeki her detayla insanýn yaþam koþullarýna uygundur. Ýnsanýn ise bunlara sahip olmak için hemen hiç çabasý olmamýþtýr. Muhteþem bir denge ve düzen emrindedir. Ýnsana daha kendisi bile habersizken bunlarýn tümünü bahþeden Allah’týr.

Ýnsan bunlarý samimiyetle düþünecek olursa, þuurunu örten gaflet perdesini kaldýrabilir ve sonsuz güç sahibi Allah’ý gereði gibi takdir edebilir.

Yüce Allah, gaflet halinden kurtularak Kendisine yönelip dönen, yalnýzca Kendi hoþnutluðunu amaç edinen kullarýný ise kuþatýcý rahmetine ve sonsuz cennetine ulaþtýrýr.

"Rabbiniz sizin içinizdekini daha iyi bilir.Eðer siz salih olursanýz ,þüphesiz O da,(Kendisine) yönelip dönenleri baðýþlayýcýdýr." (Ýsra Suresi, 25)