Ýnsanlar arasýnda bugün sevgi ve muhabbet kalmamýþ, insanlar birbirlerine daha da yabancý olmuþtur. Derin ve samimi sevgi insanlarýn ellerinden alýnmýþ durumda ki bu, insanýn ruhunun alýnmýþ olmasý gibi bir þeydir. Çünkü insan sevgiyi yitirdiðinde geriye ne kalýr?... Bu, insanýn içinin boþaldýðý, manevi anlamda tükendiði anlamýna gelir. Oysa her yerde, her ortamda sevgi, hoþgörü, þefkat ve merhametin esas alýnmasý gereklidir.

Ýnsan din ahlakýný yaþamayýnca, kalbinde Allah aþký olmayýnca, çevresine de Allah aþkýyla bakamaz. Dolayýsýyla içindeki sevgiyi; o muhteþem gücü yitirir. Sevgi ve aþký yitirdiðinde, insanýn içinde korkunç bir boþluk meydana gelir ve artýk yitirilenlerin yerini sýkýntý, azap, korku, gerginlik, kuþku ve panik alýr.

Hem ruhsal, hem bedensel, hem de maddi yönden çöken bu insanlar, sürekli hata yapar, suç iþler ve þeytanýn bataklýða benzer karanlýk sisteminde yaþarlar. Bu nedenle inanan insanlarýn çok ciddi bir tavýr sergilemesi gerekir. Ýnsanlarý güzel ahlaka davet etmek, Allah sevgisinin o kucaklayýcý sýcaklýðýna insanlarý yaklaþtýrmak, gerçek sevginin ve aþkýn güzelliðini insanlara anlatmak, inanan her insanýn sorumluluðudur. Her þeye Allah aþkýyla bakmak, dünyadaki güzel ve mutlu yaþam için esastýr. Ýnsan ancak iman ettiðinde gerçek anlamda mutlu olabilir.

Diðer yandan, inanmayan kiþi ise para, yiyecek, içecek, zenginlik, kýsacasý her þeye sahip de olsa bir türlü mutlu olamaz. Elde ettiði her þeyi bir gün yitirebileceði korkusu içinde huzursuz bir yaþam sürer. Ekonomik yönden çýkmaza girmek ve her þeyini kaybetmek, hastalanmak, çocuklarý için endiþelenmek gibi korkulardan bir türlü kendisini kurtaramaz. Her gün yeni bir endiþe ve acý içerisindedir. Dolayýsýyla sinirleri de çok bozuktur.

Sonunda yaþamýn her aný kiþi için adeta cehenneme döner. Boðulacaðý endiþesiyle, su içmekten dahi korkacak duruma gelir; korkularý sayýlacak olursa binlere ulaþýr. Deprem, yangýn, terör, hastalýk korkusu…Ýnsan zayýf bir varlýktýr ve bu kadar korkuyu kaldýramaz. Böylece toplumda saðlýksýz yaþayan bireylerin sayýsý artar.

Oysa insan, Allah’a güvenip dayandýðýnda yani tevekkül ettiðinde; bereket, bolluk, huzur, mutluluk ve güzellikler içerisinde yaþar. Allah’ýn korumasý altýnda olduðunu bilmek, Allah’a imanýn önemli bir þartýdýr. Ýnsan Allah’a güvenmiyorsa zaten inanmýyor demektir.

Ýnsanlar Allah’a güvenip tevekkül etseler, O’nun yarattýðý her þeyde hayýr görseler, merhametli olsalar, komþularýný kendilerinden daha çok koruyup kollasalar, Peygamberimiz(sav)’in “komþusu açken tok olan bizden deðildir” sözünü güzel bir ahlak kuralý olarak yaþamlarýna uygulasalar bambaþka bir ortam olur.

Yýllardýr inkarcý felsefeler toplumda bencillik ruhunu, egoizmi yerleþtirdiler. Egoizm çok rahatsýz edici, korkunç bir özelliktir. Bencil insan, “bana dokunmayan yýlan bin yaþasýn” mantýðýndadýr. Bu karakterdeki kiþilerin oluþturduðu toplumda hak, hukuk tanýnmaz; sevgi, þefkat, merhamet ve saygý gibi duygular gereksiz görülür.

Böyle bir ortamda yetiþen bencil kiþi, insanlara saygý ve sevgi göstermez; yaþlýlara yardýmcý olmaz. Oysa insan birine yardým ettiðinde sevinç duyar ve Allah o zaman güç, kuvvet ve mutluluk verir. Kurnazlýk yaptýðýný zanneden kiþi ise bu güç ve huzuru kaybederek, o zalimce egoizminin karþýlýðýný hemen orada almýþ olur.

Ýnsanýn Allah’a olan imaný arttýkça, sevgi gücü de artar. Allah imanýnda samimi olan her kulunun kalbine bu duyguyu ilham eder. Mümin ise, bu nimeti elde edebilmek için samimi olarak dua eder, bunu Allah’tan sürekli ister. Allah’a herkesten ve her þeyden çok daha derin bir aþk duymasýna raðmen, bununla yetinmez. Allah’ý çok daha fazla sevmek için yine O’na yalvarýr. Allah’a olan sevgisi arttýkça, Allah’ýn yarattýðý güzelliklere olan sevgisi de artar. Sonsuz güzellikleri sanatýnýn içinde yaratan Sani olan Allah’ýn sergilediði güzellikleri sevmede bir sýnýrý yoktur.

Allah’ýn hoþnutluðunu amaç edinmeyenler ve tavsiye ettiði güzel ahlaký yaþamayanlar, gerçek sevgi gibi bir nimete asla ulaþamazlar. Ýnsanlarýn birçoðu sevginin taklidini yapar ve gerçek sevgiyi yaþýyormuþ gibi görünmeye çalýþýr. Ancak sevilmeye ve dostluðu kazanýlmaya layýk tek varlýk olan Yüce Allah, iman etmeyenlere bu sevgiyi vermeyeceðini, yalnýzca iman edenler için bir sevgi kýlacaðýný Kuran’da haber verir:

“Ýman edenler ve salih amellerde bulunanlar ise, Rahman (olan Allah), onlar için bir sevgi kýlacaktýr.” (Meryem Suresi, 96)