Babam öldüðünde annemin karnýnda altý aylýk kalmýþým. Rahmetli annem bir ilkokul da hizmetliyken emekli oldu. Annemin çalýþtýðý okulun müdürünün ön ayak olmasý neticesinde Balýkesir Ebe okulundan 1946 yýlýnda ebe olarak mezun oldum. Mezuniyetimden sonra kýþa doðru kendi ilçemize yakýn bir yere,köyler gurubu ebesi olarak ilk tayinim çýktý. 8-10 köyün ebeliðini yapacaktým. Ebeliðin yanýnda bir saðlýkcýnýn yapmasý gereken ne varsa onu yapacaktým.Hatta acil durumlarda buna oparatörlükde dahildi. Merkezi durumda olan köyde ikamet etmeðe baþladýk. Ýkamet ettiðimiz köyün muhtarýyla tüm köy halkýda bize sahip çýkmýþlardý. O zamanlar böyle ne yollar vardý nede motorlu araçlar. Tek ulaþým aracý atlar ve merkeplerdi.Tek tükte olsa traktör’e ve diðer motorlu araca rastlýyabiliyordunuz.Eðer sorumlu olduðum köylerde doðum veya saðlýk hizmetleriye ilgili olarak bana ihtiyaç duyulduðunda bana ihtiyacý olan köyün köy korucusuyla haber verilir yine köy korucusuyla ve hasta sahibiyle atla veya yaya olarak o köye gider hizmet verirdim.

Köye yeni atanmýþtým. Birkaç günden beri devamlý yaðan kar hertarafý kaplamýþtý. Annem öðle namazýný kýlmýþ ,birlikte teneke sobamýzýn ýsýttýðý odamýzda camýn kenarýnda oturuyorduk. O zamanlar elektrik pek yoktu. Hatta býrakýn köyleri her ilçede bile yoktu. Gaz lambalarý vardý. Ben elimde örgüm,annemde gaz lambasýný almýþ bir çomaða doladýðý bir bezle lamba þiþesini silmeye çalýþýyordu. Lamba gece boyunca sabaha kadar devamlý yandýðýndan is yapardý. Her gün öðleden sonra silinirdi. En iyi en çok ýþýk veren lamba ise 5 numara lamba idi.
Kar hala yaðmýya devam ediyordu.
-Ebe haným,ebe haným..
Annem gözlüklerinin üstünden bahçeye baktý,
-Bak kýzým muhtar baðýrýyor galiba dedi.
Kalktým pencerenin perdesini aralayýp dýþarý baktýðýmda köyümüzün muhtarý ile yanýnda tanýmadýðým bir köy korucusyla bir adam duruyordu. Bahçeye çýktým,
-Buyur muhtar hayrola dedim.
-Hayýr hayýr da bu havada da nasýl hayýr.
-Buyurun içeri gelinde konuþalým dedim.
Ýçeri girdiler. Köy korucusuyla yanýndaki adam yanmakta olan sobanýn yanýna sokulup ellerini uðuþturmaya baþlamýþlardý.Belliki çok üsümüþlerdi.
Muhtar ;
-Ebe haným bu korucu arkadaþ þu tepenin arkasýndaki köyün korucusu,þu arkadaþta hastanýn eþi,
-Hayýrdýr ..
Korucu söze girdi,
-Ebe haným bu arkadaþýn eþi doðum yapmak üzere. Akþamdan beri köyde kadýnlar uðraþtýlar ama beceremediler.Hani caným bilirsin ya her köyde yaþlý köy kadýnlarýn dan köy ebesi vardýr ya o iþte.
- Eeeeee..
-Baktýk ki olmuyor seni almýya geldik.
Hastanýn sahibi lafa karýþtý,
-Aman ebe haným yardým edin nolur karým çok acý çekiyor..
Muhtar,
-Havada kötü ama,
-Muhtar sen tamam dersen beni devlet bu günler için okuttu,görevlendirdi,kar , kýþ,tufan fark etmez. Görev görevdir.
Hani galiba birazda cahilliðin ataklýðý vardý bende. Aneme baktým sen bilirsin der gibi ellerini iki tarafa açtý.
-Sen bu arkadaþlardan çekinme ebe haným,bunlar saðlam arkadaþlardýr.Seni aldýklarý gibi iþin bitince buraya getirirler inþallah,sen orasýný takma kafana dedi muhtar.
Geyindim çantamý aldým dýþarý çýkarken annem usulca,
-Kýzým silahýný aldýnmý dedi,
Devlet bize silah da vermiþti.
-Tamam anne sen merak etma çantamda dedim.
Üç at getirmiþlerdi. Birine ben diðer ikisine de korucuyla hasta sahibi bindi ,beni ortalarýna aldýlar. Atýmýn de yularýnýn birini korucu tutuyordu. Karda bata çýka baþladýk yol almýya.
Köyümüzün çýkýþýna kadar muhtarýmýz ve bizim korucumuz bizi uðurladý.
Yaklaþýk gideceðimiz köy dört kilometre kadardý.Ama o zamanlar þimdiki gibi yollar neredeee. Köylerarasý yollar patika gibiydi.
-Ebe haným,daha kýsa dan gitmek için þu tebeyi aþmaya ne dersin dedi korucu.
-Sen bilirsin,neresi daha yakýn ve emniyetli ise olur dedim.
Baþladýk benim atým ortada bayýrý týrmanmaya. Ama kar sanki hýzýný dahada artýrmýþ iri iri atýyordu. Karla birlikte de kavurucu bir soðuk vardý. Galiba o zamanlarýn soðuðuda daha soðuktu sanki.
Tepeye vardýðýmýzda arkama baktým bizim köyün muhtarý ile korucusu hayal meyal görünüyordu.
Atlar tipiden etkilenmiþ olacaklardýki huysuzlanmaya baþladýlar. Atýmýn yularýnýn diðer ucunu ise hasta sahibi tuttu. Hani at huysuzluk yaparsa ata sahip olacaklar.
Karlara bata çýka ilerliyoruz. Zaman zaman atlarýmýz karýnlarýna kadar kara batýyor,zorla yol alýyoruz.
-Bu havada kurtlarda vardýr dedim.
-Vardýr ebe haným dedi korucu. Vardýr da bak hem bende hemde arkadaþta tüfek var,evvelallah hiç korkma sen dedi.
Ne kadar yol aldýk bilemiyorum uzaktan hayal meyal köyü görür gibi oldum.
-Vardýk galiba dedim
-Daha yolumuz var ebe haným dedi korucu.
Bir ara atlarýmýz huysuzlandý. Etrafa bakýndýk,yaklaþýk 150 metre kadar sað tarafýmýzda aðaçlýðýn kenarýnda sanki köpekler toplanmýþta bize bakýyorlar gibi geldi bana.
-Köpekleri gördünmü diye korucuya seslendim,
Korucu gülerek,
-Onlar köpek deðil ebe haným onlar kurt dedi. Ama sen korkma diye de ilave etti.
Ben hemen çantamdaki silahýmý çýkarýp emniyetini açtým.
-Oooo ebe haným sizde boþ deðilmiþiniz dedi hasta sahibi.
-Eeeee ne yaparsýn böyle zor durumlar için devlet verdi onu dedim.
Korucu atýndan indi,atýnýn yularýný hasta sahibine verdi. Birkaç adým kurtlara doðru yürüdü ve silahýný doðrultarak kurtlara doðru birkaç el ateþ etti. Kurtlar gözden kaybolmuþlardý. Tekrar yola koyulduk. Silahýmýn emniyetini kapatýp mantomun cebine koydum.
Köye yaklaþmýþtýk. Artýk köyün evleri tipiye raðmen görünüyordu. Köye iyice yaklaþtýðýmýzda köyün dýþýnda elinde silahlarla birkaç adamýn bize doðru geldiðini gördüm.
-Silah sesini duydularya ondan yardýma geliyorlar dedi korucu.
Gelenler,
-Silah sesini duyunca koþtuk dediler
-Kurtlardý dedi korucu,birkaç el ateþ edince gittiler dedi.
Köyün diðer kýyýsýndaki eve geldiðimizde ,
-Burasý dedi hasta sahibi,
At dan indim.
-Ebe haným biz þu karþýký kahvede bekliyoruz eðer bize ihtiyaç olursa haber verecekler dedi.
-Tamam dedim.

Ev o zamanýn þartlarýna göre kerpiçten yapýlmýþtý. Odaya girdiðimde odada iki orta yaþlý haným birde yer yükseði sedirde yatanama inliyen bir genç kadýn vardý. Odada soba yoktu. Kapýnýn tam karþýsýndaki duvarda bir ocaklýk vardý. Kalýn meþe odunlarý çatýr çatýr ses çýkararak yanýyordu. Odayýda çok güzel ýsýtýyordu. Ateþin üstünde de kocaman bakýr bir güðüm vardý.
-Hoþ geldin ebe haným dedi
-Hoþ bulduk teyze,durum nasýl ?
Biri kýzýn annesi diðeri de doðum yapacak olan kýzýn kayýnnasýymýþ.
-Akþamdan beri uðraþýyoruz ama bir türlü olmadý dedi kýzýn annesi
-Kaçýncý doðumu,
-Ýlki dedi hastanýn kayýnnasý.
-Bir de ben bakayým,sýcak suyu hazýrlayýn dedim.
Doðum yapacak olaný sedirden aþaðý aldýk. Muayene ettim, su kesesi boþalmýþtý, doðum çoktan baþlamýþtý.Bebek ters geliyordu.
En zor doðum buydu. Normalde bebek baþý ile gelir ama bu ayaklarý üzerine geliyordu. Ýþte doðum ondan bir türlü yapýlamamýþtý.
- Korkmayýn ama bebek ters geliyor ben bebeði içeride çevirmeye çalýþacaðým dedim.
Kýzýn annesine,
-Kýzýnýn baþýný hafif kaldýr ve þu yastýðý baþýnýn altýna koy, kýzýnýn kollarýný sýký sýký tut, gelin haným sende bacaklarýnýn yarým kýr ve aç bakalým dedim.
Hastanýn bacaklarýnýn arasýna girip rahimde ters durumda olan bebeði çevirmeye çalýþtým. Uzun uðraþlardan sonra bebeði kýsmende olsa normal hale getirmeyi baþardým.
Bu arada doðum yapacak hasta can havliyle baðýrýyordu. Kayýnnasý ile annesi de zaman zaman bana baðýrýyorlardý.
-Ebe ebe.. kýzýmýzý öldüreceksin be… gibi þaþkýnlýðýn ve korkunun verdiði telaþla bana ver yansýn ediyorlardý ama ben hiç birini duymuyor iþimi yapýyordum. Kurtarmalýydým gelini.Sadece gelini deðil bebeðide.

Bebeðin baþý artýk rahim aðzýna iyice oturtmayý baþarmýþtým. Bu seferde ben baðýrdým.
-Býrakýn çazgýrlýðýda iþinizi sýký yapýn,sen kýzýnýn kollarýný sýký tut ,sen de ben hadi deyince kýzýn karnýný yukarýdan aþaðýya doðru hafif hafif bastýracaksýn,tamammý diye baðýrdým.
Herkes sus pus olmuþtu. Tekrar ayaklarýnýn arasýna girdim ve bebeðin baþýný görünce,
-Ikýn ýkýn .. Hadi derin derin nefes al ver ve ýkýn hadi. Sýký tut ,kýzýn kollarýný býrakma, sende hafif hafif ovalar gibi aþaðýya doðru bastýr.
Bebeðin baþýný iyice yakalamýþtým,
-Ikýn ýkýn hadi hadi ýkýn…..
Derken bebeði çýkardým ve elime aldým, ayaklarýndan tutup baþ aþaðý ters çevirdim ve keratanýn kýçýna bir þaplak vurduðumda odayý bebek aðlamasý sardý. Baktým herkes aðlýyordu.
-Hadi geçmiþ olsun nurtopu gibi bir kýzýn oldu,gözün aydýn dedim.
-Göbek adýný ne koyacaksanýz söyleyinde göbek baðýný keseyim dedim.
Kýzýn kayýnnasý
-Senin emeðin çok senin adýný koy dediler
-Olmaz dedim.
-Öyleyse hem babaannesinin hemde anneannesinin adýný koyalým dediler. Bebeði sardým ve annesinin yanýna yer yümseði sekideki yerine koydum.
Haber kahveye ulaþmýþtý. Kapýnýn önündeki seslerden köyün yarýsýnýn orada olduðunu anladým.
-Babasýný çaðýrýn dedim. Kapý açýldý babasý içeri girdi.
-Gözün aydýn kardeþim nurtopu gibi eli ayaðý düzgün bir kýzýn oldu Allah analý babalý büyütsün dedim.
Adamcaðýz benim elimi öpmek için atýldý.
-Ooooo…. o kadarda uzun deðil, hadi git karýna ve kýzýna bak..

Köyün kadýnlarý gecenin geç olmasýna raðmen odayý doldurdular. Baktým kimsenin kalkacaðý yok.
-Hanýmlar bebek de anneside,herkes yorgun artýk evlerinize gidinde yarýn gelirsiniz dedim. Herkes daðýldý. Bende bana hazýrlanan yaðda yumurta yý biber tuþusu ile ocaklýðýn yanýnda yanan odunlarýn çýtýrtýsýnýn çýkardýðý sesler arasýnda kayifle yedim.

-Geç oldu ebe haným hani þöyle bir kývrýlsan,çok yoruldun dedi. Bir de sana baðýrdýk artýk kusura kalma ne yaparsýn..
-Boþ verin benim bütün yorgunluðum geçti. Alýþacaðýz bunlara..

Biraz temiz hava almak istiyordum,odanýn dýþýna çýktým.Hasta sahibi sofadaymýþ ayaða kalktý,
-Hayrola ebe haným,
-Yok bir þey yok, hava alayým dedim de
-Eyi madem al al.. Allah razý olsun ,sana da epey zorluk verdik..
-Bizim görevimiz kardeþim biz bunun için varýz.
-Saðol ebe haným hakkýný nasýl öderiz bilmem
-Kýzýný elime alýnca hepsi ödendi ödenecek bir þey kalmadý..

Kar hala yaðýyordu. Havanýn soðuðu beni kendime getirmiþti.
-Üþüyeceksin ebe haným ..
Ýçeri girdim. Ocaklýðýn üzerindeki çaydanlýk gözüme iliþti.
-Bak bu çay iyi gelir iþte dedim. Kaç bardak çay içtiðimi hatýrlamýyorum. Bebekle annesi yan yana yatýyor,kýzýn anneside kýzýnýn baþýnýn ucunda, kayýnnada odada hizmetleniyor.
Benim için bundan daha büyük bir gurur yoktu.

Bir ara ocaklýðýn yanýnda ateþin verdiði rehavetle dalmýþým. Halbuki bana yer yapmýþlardý ama ben ocaklýðý baþýnda oturmayý tercih etmiþtim. Üzerime bir yorgan örterlerken uyandým..
-Uyandýrdým ebe haným galiba dedi kayýnna
-Boþ ver ben iyiyim dedim.

Sabahleyin kar akþamki kadar yaðmýyordu. Köyün korucusu ve hasta sahibi olan kiþi atlarý hazýrlamýþlar ben bekliyorlardý. Kýzýn annesi,
-Borcumuz ne dedi
-Ne borcu teyze, borç morç yok, sizin borcunuz o annesinin yanýnda yatan küçük hanýma var,bana yok,
-Olurmu kýzým dedi kayýnna,
-Olur ,olur dedim.
Kayýnna gel kýzým gel bakalým diye beni kolumdan çekti odaya götürdü. Ocaklýðýn yanýndaki yüklüðün perdesini açtý ve içinden bir çýkýn çýkardý. Çýkýnýn içinde kenarlarý oyalanmýþ bir sürü yemeni (çember) vardý
-Beðen dedi,
-Olurmu öyle teyze, olmaz dedim.
-Valla salmam seni, beðen dedi.
Olmaz dediysemde kenarlarý oyalanmýþ kýrmýzý bir çemberi elime tutuþturarak,
-Almazsan valla darýlýrým dedi.
Aldým çantama koydum. Ýþte ilk doðumum ve ilk verilen hediyeydi.
Korucu,hasta sahibi adamla birlikte köyüme döndüðümde öðle ezaný okunuyordu.
Bu güne kadar onlarca doðum yaptýrdým ama yaptýrdýðým o ilk doðumu hiç unutmuyorum.
Bu gün 83 yaþýndayým ve bir oðlum, iki kýzým var. Ýlk doðumumda verilen o kýrmýzý çemberi sandýðýmýn bir köþesinde bu güne kadar sakladým.
Çocuklarýma da ilk doðumumda verilen bu hediye kýrmýzý çemberi ben ölünce yüzüme örteceksiniz diye vasiyet ettim..


Mustafa Arif Razgartlý