Toplumda, duyarsýzlýðý yaþam felsefesi haline getirmiþ, kendi küçük dünyalarýnda yaþayan birçok insan vardýr. Hiçbir þeyi düþünmeme ve yalnýzca bulunduklarý aný yaþama felsefesi üzerine kurduklarý bu yaþam þeklini asla deðiþtirmek istemezler. Çünkü düþünmek onlara gerçeklerin kapýsýný açacak ve sorumluluklarýný hatýrlatacaktýr. Bu insanlar günlük yaþamda Allah’ý, ölümü ve yakýnlýðýný hatýrlatan yüzlerce olaya karþý duyarsýz kalýr ve sýradan olaylar olduðunu düþünürler. Oysa insanýn yaratýlýþ amacý imtihan üzerine kuruludur ve her þey, ders çýkarýp öðüt almasý için yaratýlmaktadýr.

Ýçinde bulunduklarý gaflet hali nedeniyledir ki bu kiþiler, hastalýklarý, ölümleri, kazalarý ve doðal felaketleri yaþamýn bir gereði olarak düþünürler. Aslýnda insanlara ibret olmasý için hikmetle yaratýlmýþ bu olaylar, bu kiþilere göre, geçmiþte yaþanmýþ, gelecekte de yaþanacak olan ve bugün de aynen yaþanan doðal olaylardýr.

…"Atalarýmýza da (bazen) þiddetli sýkýntýlar (bazen da) refah ve geniþlikler dokunmuþtu"... (A’raf Suresi, 95) diyerek, olaylarý düþünmek ve bir sonuç çýkarmak yerine, duyarsýz ve umursuz davranan bu kiþilere, sergiledikleri ilgisiz tavýrlarý hiçbir yarar saðlamayacaktýr.

Bu insanlar konuþmalarýnda, insanlarýn doðduklarý gibi bir gün de öleceklerini ve kendilerince çok doðal bir sonuç olan ölümden korkmaya gerek olmadýðýný söylerler. Ölümü bir son gibi görür, sonsuz ahiret yaþamýndan hiç söz etmezler. Asýl yaþamýn ahiret olduðundan gaflettedirler. Hiç ölmeyecekmiþ gibi yaþar, dünyaya ve geçici metaýna sýký sýký baðlanýrlar. Sonsuza dek yaþayacaklarýný düþünürler; evet sonsuza dek yaþanacaktýr ama onlarýn düþündüðü gibi dünyada deðil, ahiretteki gerçek yurtta…

Ölüm, kýyamet, Allah’ýn huzurunda yapayalnýz hesap verme, bu kimselerin hiç akýllarýna dahi getirmedikleri konulardýr. Hatýrlatýldýðý zaman da, Kehf Suresi’ndeki kýssada söz edilen inkarcý bahçe sahibi gibi, "Kýyamet-saatinin kopacaðýný da sanmýyorum. Buna raðmen Rabbime döndürülecek olursam, þüphesiz bundan daha hayýrlý bir sonuç bulacaðým." (Kehf Suresi, 36) þeklinde konuþurlar. Bu sözler, kiþinin ahiretten þüphe içinde olduðunun ve kesin bilgiyle iman etmediðinin açýk kanýtýdýr; yalnýzca samimiyetsizce kendisini kandýrmaktadýr. O, sonsuz ahiret hayatýnda cennetle ödüllendirileceðinden emindir, ancak onu bekleyen telafisi imkansýz bir piþmanlýktýr.

Duyarsýz ve umursamaz bu kiþiler kendi baþlarýna gelen musibetlerden ders alýp, Allah’a yönelip- sýðýnmazlar. Bu kimselerin uyarýlardan sonuç çýkarmamalarýndan Kuran’da, "Ýnsanlarý sorgulama (zamaný) yaklaþtý, kendileri ise gaflet içinde yüz çeviriyorlar. Rablerinden kendilerine yeni bir hatýrlatma gelmeyiversin, bunu mutlaka oyun konusu yaparak dinliyorlar." (Enbiya Suresi, 1-2) ifadeleriyle söz edilir. Yüce Allah’ýn, insanlarýn düþünmeleri, sakýnýp korkmalarý, Kendisi’ne sýðýnmalarý amacýyla yarattýðý deprem, sel, yangýnlar, salgýn hastalýklar gibi felaketler bu kimseleri etkilemez. Yüce Allah bu doðal afetlerle, insanlara ne denli acz içinde olduklarýný gösterir, üzerinde yaþadýklarý dünyaya hiçbir hakimiyetleri olmadýðýný insanlara hatýrlatýr. Ancak tüm bu gerçeklerden yalnýzca aklýný kullanabilen duyarlý insanlar öðüt alabilirler.

Kur’an’da bu konu ile ilgili olarak denizde kaza geçiren, ancak kurtulduktan sonra yine eski duyarsýzlýklarýna geri dönen kiþiler örnek verilir:

“…Öyle ki siz gemide bulunduðunuz zaman, onlar da güzel bir rüzgarla onu yüzdürürlerken ve (tam) bununla sevinmektelerken, ona çýlgýnca bir rüzgar gelip çatar ve her yandan dalgalar onlarý kuþatýverir; onlar artýk bu (dalgalarla) gerçekten kuþatýldýklarýný sanmýþlarken, dinde O’na ’gönülden katýksýz baðlýlar (muhlisler)’ olarak Allah’a dua etmeye baþlarlar: "Andolsun eðer bundan bizi kurtaracak olursan, muhakkak sana þükredenlerden olacaðýz." (Yunus Suresi, 22)

Ayette anlatýldýðý gibi denizde fýrtýnaya yakalanarak çaresiz kalan bu insanlar, o an Allah’a sýðýnýrlar. Ancak karaya çýktýklarýnda, "Size denizde bir sýkýntý (tehlike) dokunduðu zaman, O’nun dýþýnda taptýklarýnýz kaybolur-gider; fakat karaya (çýkarýp) sizi kurtarýnca (yine) sýrt çevirirsiniz. Ýnsan pek nankördür." (Ýsra Suresi, 67) sözleriyle dikkat çekildiði gibi, yaþadýklarý acizliði unutur, tekrar eski duyarsýz, Kur’an’dan uzak yaþamlarýna geri dönerler. Felaket anýnda Allah’tan baþka sýðýnacak güç olmadýðýný anladýklarý halde, ders almazlar.

Baþlarýna gelen musibetler, belalar, felaketler bu kiþilerde hiçbir iz býrakmaz. Bela üzerlerinden kalktýðý an, öðüt almak bir yana, yaþadýklarýný tamamen unuturlar. Kendilerinden oldukça emindirler; oysa Yüce Allah’ýn azabýndan asla emin olunamaz.

Uyarýlara kulak týkayan, öðüt almayan bu kiþiler, sonunda ölümle birlikte çok önemli gerçekle yüz yüze gelirler. Eðer yaþamlarýnda boþ amaçlar yerine, kendilerini ve her þeyi yaratan Yüce Allah’ý hoþnut etmeyi hedefleselerdi, onlarý bekleyen ödül sonsuz cennet olacaktý. Ancak onlar dünya hayatýnda yanlýþ olaný seçmiþlerdir. Þimdi ölüm, dünya ile olan tüm baðlarýný koparmýþtýr ve ahiretteki piþmanlýklarýnýn boyutlarý ne denli büyük olursa olsun, artýk geri dönmeye bir yol yoktur.

“O gün düþünüp-hatýrlar, ancak (bu) hatýrlamadan ona ne fayda? Der ki: "Keþke hayatým için, (önceden bir þeyler) takdim edebilseydim." (Fecr Suresi, 23-24)

Dinden uzak yaþayan duyarsýz kiþiler yalnýzca bu önemli olaylara karþý deðil, etraflarýndaki sayýlamayacak güzelliðe karþý da ilgisiz davranýrlar. Güzellikleri takdir etmemek, beðendiðini belli etmemek, sevgi göstermemek bu kiþilerin diðer özellikleridir.

Bize düþen ise, vicdanýmýzý her an devrede tutarak Allah’ýn bizim için yarattýðý olaylardaki hikmetleri düþünmek, bize her an sunduðu genelleme dahi yaparak sayamadýðýmýz güzellikleri görmek ve O’nun eþsiz yaratma gücünü takdir etmektir.