Atina 2004 Yaz Olimpiyatlarý bitti. Kapanýþ muhteþemdi. Ýki dakika yerinde duramayan ben, televizyonun karþýsýnda saatlerce aðzým kulaklarýmda oturdum. Zaman zaman televizyonun sesini sonuna kadar açýp bir yandan Theodorakis ve Hadjidakis kökenli þarkýlara eþlik ederken, bir yandan da ‘duyun ey Yunan müziðini taverna müziði sanan avanaklar...’ diye baðýrýp çaðýrdým.

Hayran kaldým kapanýþa. Sanýrým seyreden herkes benimle ayný fikirdedir. Hele bunu yerinde ve canlý yaþayanlar. Ne kadar þanslýlar. Tabii sadece kapanýþ deðil tüm organizasyon baþtan sona tek kelimeyle harikaydý!

Türkiye 210 ülke içinde 21. olmuþ galiba sýralamada. Bu sýralamalar da altýn madalya sayýsýyla ölçülüyor haliyle. Bu nedenle, Amerika da 1. sýrada pek çok zaman olduðu gibi. Yoksa Rusya madalya sayýsýyla önde gidiyor vs vs.

‘2008 Beijing’ de güzel olacak, kesin! Tanýtýmdan belli ediyor kendini. Çinliler becerecekler bu iþi, eminim.

Fakat helal olsun, kendine ait kültüre sahip çýktýðý gibi, asla kendisiyle bir ilgisi olmayan pek çok þeye de sahip çýkmayý iyi biliyor Yunanlýlar. Anadolu kökenli ve Anadolu Kültürleri yoluyla hasbelkader kendine ulaþmýþ þeylere nasýl sahip çýkýp, dünyayý da nasýl inandýrdýklarýný gördüm bir kere daha kapanýþta.

Ama beni en çok etkileyen dans gösterileri ve konser bölümleri oldu. Dans koreografileri kusursuzdu. Özellikle her türlü dansýn modernize edilmiþ olmasý pek hoþtu. Göze ve kulaða tam anlamýyla hitap ediyordu olay. Konserin ilk bölümü eski sanatçýlar ve eski þarkýlara ayrýlmýþtý. Kadirþinas bir tavýrla nasýl da her türlü müzik ve yorumcu sahneye çýkartýldý, helâl olsun. Unutmamýþlar kimseyi. 80’lerde Avusturya’daki günlerim geldi aklýma. Theodorakisleri, Hadjidakisleri, halk müziðini vs dinlediðim günler. Yani bir nevi klasikler diyebileceðimiz sanatçýlar ve eserleri. Bunlarý duymak beni nerelere götürdü, bir bilseniz! Konserin ikinci bölümünde yeni sanatçýlar aðýrlýktaydý ve popüler þarkýlar, ama sonuna doðru Theodorakis ve Hadjidakis þarkýlarý yeniden devreye girince ben, size garip gelecek ve belki de anlamayacaksýnýz ama, artýk göz yaþlarýmý tutamýyordum.

Helâl olsun size diyorum. Gerçekten helâl olsun! Tüm dünyaya ‘Olimpiyatlar eve döndü’ palavrasýný da yutturdunuz ya, helâl olsun! Halikarnas Balýkçýsý iyi ki yaþamýyor. Olimpiyatlarýn nereden ve nasýl çýktýðýný anlatýrdý hepsine bir güzel...

Bize de helâl olsun valla! Kendi kültürüne, tarihine sahip çýkmayý bilmeyen, beceremeyen, gereksiz ve yanlýþ ne varsa onunla ilgilenen, onu kendi geçmiþi ve gerçeði sanan, ‘bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olan’ bize de helâl olsun diyorum! Siz anladýnýz; yazýklar olsun diyorum...

Gerçek kimliðimize, gerçek tarihimize sahip çýkanlar umarým ‘bir avuç insan’ olmakla sýnýrlý kalmaz. Sapla samaný karýþtýrmadan bu iþin içinden çýkmayý beceririz umarým. ‘Boþ zamanlarýmda kitap okurum’ diyen cahillerden olmaya devam etmeyiz umarým. ‘Boþ zamanda baþka þey yapýlýr, kitap zaten okunur!’ olmasý gerekir doðrusunun. Halikarnas Balýkçýsý’ný, Azra Erhat’ý, Prof. Fahri Iþýk’ý, Prof. Muhibbe Darga’yý ve diðerlerini okuyun ve gerçeklerle yüzleþin artýk. Geç bile kalýndý.

Hiç olmadý, bari Troya hazýr bu aralar çok moda iken, Troya kazý baþkaný Prof. Dr. Manfred Osman Korfmann’ýn yazýlarýný, kitaplarýný, söyleþilerini okuyun, gerçeklerle sizi o tanýþtýrsýn.

Akdenizliyiz biz... Çok hem de! Dünya umurumuzda deðil. Ama bu kimin suçu? Her gün üzerinde yaþayan insanlarýnýn sabah kalktýðý an, ‘bugünü nasýl bitireceðim, yarýna çýkacak mýyým, yarýn garantim var mý?’ gibi sorunlarla boðuþtuðu bir ülkede, suç kimde? Kimse kusura bakmasýn ama, bu ülke Anadolu gibi dünya tarihi açýsýndan, insanlýk tarihi açýsýndan en önemli topraklarýn üzerinde olunca þöyle düþünüyor insan ister istemez: ‘Yapana deðil, yaptýrana bak!’

Evet, sen okumazsan, sen tarihine, kültürüne sahip çýkmazsan, sana verildiðini sandýðýn saçmalýklarla yetinirsen ve sesini çýkarmazsan, nerelere varacaðýmýz ortada...

Çok Akdenizliyiz biz, çok! Ýyisiyle, kötüsüyle, her þeyiyle...