“Aklýma gelince o güzel yüzün” diye baþlayan þarkýya eþlik etmek isterdim þu an. Sana anlatmaya, böyle baþlamak isterdim. Kelimeleri tüketmek istercesine sýralarken, þarký sözlerini bir kenara býrakýp, içimde geçmiþten kalan kýrýntýlarý cümlelerim arasýna serpmek isterdim . Yüreðimden geçenleri su gibi aktarmak isterdim hatta… Zaman zaman çaðlayana dönüþmesine izin verip aktýðý yerde köpükler saçmasýna izin vermek isterdim.

Gök gürlesin, þimþekler çaksýn isterdim. Bulutlar yorulup yaðmurlar yaðdýrsýn isterdim.
Avuçlarým ýslansýn ve ben gözyaþlarýmý umursamayayým isterdim… Gözyaþým inadýna yaðmur sularýna karýþsýn isterdim.
Ama olmadý iþte…
Meðer ne çok þey istemiþim…
Bilemedim…

Sana “Bu bir veda cümlesi sevgili” Diye hitap etmek isterdim mesela. Gözyaþlarým akarken gururu bir kenara býrakýp, gözyaþlarýmý görmeni, hýçkýrýklarýmý duymaný isterdim. Bu son kelimem, bu son gülüþüm diye bitirirken elveda demek isterdim. Bu nasýl heves, diye ardý ardýna sorular sýralarken tek bir cevap almak isterdim. Sadece ben deðil sen de konuþ isterdim.

Bitirmek isterdim içimde kalanlarý. Tüketmek isterdim senden kalan son kýrýntýlarý. Sen benim mimoza çiçeðimdin, ezme mimoza çiçeðimi, demek isterdim. Basma, çiðneme, ezme iþte, ezme demek isterdim.
Ama olmadý iþte.
Meðer ne çok þey istemiþim…
Yine bilemedim…

Meðer yýllarca, küçük sandýðým isteklerim ne çok büyümüþ içimde. Meðer ne çok büyütmüþüm fark etmeden. Ben seni büyütürken meðer sen kendini küçültmüþsün fark ettirmeden… O þarkýdaki canýmý yoluna koymaya hazýr olduðum mimoza çiçeðimdin, bunuda bilemedin.

Bilmedin… Gittin… Sadece beni deðil daðlarýmý da yýktýn giderken. Bu nasýl bir acýmasýzlýkmýþ oysa… Bu nasýl bir vefasýzlýkmýþ oysa… Bu nasýl bir merhametsizlikmiþ…
Oysa…
Gittin baþkasýna çiçek oldun da ne oldu diye sormaya gerek yok artýk. Artýk cümlelere gerek yok. Kifayetsiz kalan sözlere de gerek yok… Boþluklarý doldurmaya gerek yok. Artýk susmana da gerek yok.

Sen sustun ya hani, ne çok þey anlattýn aslýnda.
Sen sustun ya hani, ne çok þey söyledin aslýnda.
Sen sustun ya hani, ben anladým aslýnda
Sen sustun ya iþte bu yüzden bilemedin…
Bilemedin…

Oysa,
Sen sýradan biriydin ama, benim sevgimdi seni farklý kýlan
Sen herhangi biriydin ama, benim sevgimdi seni özel kýlan
Sen öylesine biriydin ama, benim sevgimdi seni sen yapan.
Bu sevgi bende iken, o adýný anýmsayamadýðým yazarýn dediði gibi, sen bahane idin sadece...
Bu sevgi bende oldukça sen bahanem olarak kalacaksýýn.
Demek sen sadece bahanesin.
Sadece bahanemsin....

Bu bir oyundu belki, saklambaç oyunu bir, iki, üç… Saydým, saydým rakamlar bitti sobe dedim çýkmadýn.
Gittin…

Avuçlarým kanýyor, ellerim takýldý dallara, kýymýklar battý parmak ucuma.
Avuçlarým kanýyor.

Bu bir oyundu belli. Elma dersem de çýkma artýk. Armut dersem de çýkma……..
Artýk sobelemeyeceðim seni yine kaybol, yine git..

Hocam Elif'e ithafýmdýr.