Cihad sözcüðü c-h-d kökünden türemiþ, "bütün gücünü kullanma" anlamýna gelen ve tek kelime olarak "mücadele" anlamýnda kullanýlan Arapça bir kelimedir.

Cihad, Allah’ýn dinini yayma mücadelesidir, tebliðdir. Ýnananlarýn cihadý kendi nefisleri ve yeryüzündeki kötülüklerledir. Nefsindeki ve çevresindeki kötülüklerle mücadele eden mümin, kendisinde ve diðer insanlarda sevgi, saygý, þefkat, merhamet, barýþ, güven, adalet gibi deðerlerin hakim olmasýna vesile olur.

Toplumda yalnýzca kendi yiyeceði, içeceði, evi, arabasý, malý mülküyle ilgilenen insanlar çoðunluktadýr. Aile kurmak, ev sahibi olmak, para kazanmak bu kiþilerin hemen hepsinin en önemli amaçlarýdýr. Toplumun büyük bir kesiminde bir baþýboþluk hakimdir. Dünyanýn dört yanýnda yaþanan zulüm, acý, haksýzlýk, açlýk, ölüm bu kimseleri hiç ilgilendirmez. Öldürülen masum insanlarýn, çöpten yiyecek arayan çocuklarýn görüntülerinden etkilenmezler. Yalnýzca kendilerini düþünür, kendileri için yaþarlar. Kuþkusuz insanlarýn zorluk yaþadýklarý böyle bir ortamda bencilce davranmak büyük vicdansýzlýktýr.

Bu yüzden amaçsýz yaþayan kiþilere ya da batýl görüþlerin takipçilerine, yaratýlýþ amaçlarýnýn ve Kur’an ahlakýnýn anlatýlmasý gereklidir. Bu, Allah’ýn farz kýldýðý bir ibadettir:


Bunlar, tevbe edenler, ibâdet edenler, hamdedenler, oruç tutanlar, rükû’ ve secde edenler, iyiliði emredip kötülükten alýkoyanlar ve Allah’ýn koyduðu sýnýrlarý hakkýyla koruyanlardýr. Mü’minleri müjdele. (Tevbe Suresi, 112)

Kur’an’ýn yukarýdaki ayette müjdelediði müminlerin niteliklerinden olan iyiliði emredip kötülükten alýkoymak, üstün bir ahlak özelliðidir. Kur’an ahlakýnda, insanýn gerçek iyiyi ve kötüyü yalnýzca kendisinin bilmesi ve yaþamasý yeterli deðildir. Müminler, diðer insanlarý da din ahlakýný yaþamaya davet etmekle sorumludurlar. Kur’an, “Yoksa siz; Allah, içinizden cihad edenleri (sýnayýp) ayýrt etmeden ve yine sabredenleri (sýnayýp) ayýrt etmeden cennete gireceðinizi mi sandýnýz?” (Al-i Ýmran Suresi, 142) ifadesiyle cihad etmenin, din ahlakýný anlatmanýn, insaný cennete kavuþturacak önemli bir ibadet olduðunu haber verir.

Ýslam’ýn þartý 5 diyerek, yalnýzca bu ibadetleri yerine getirip kendilerini yeterli gören çok sayýda insana rastlarýz. Bu inanýþ nedeniyle birçok Müslüman din konusunda pasif bir yaþam sürer. Namazýný kýlan, evinde ailesiyle mutlu bir þekilde yaþayan, hacca da gitmiþse cennet ehli olduðunu düþünen kesimde bu tarz bir Müslümanlýk anlayýþý yaygýndýr. Oysa Kur’an, kendilerini kurtuluþta zanneden bu kiþilere, "Allah cihad edenleri (sýnayýp) ayýrt etmeden cennete gireceðinizi mi sandýnýz?" (Ali Ýmran Suresi, 142) diye seslenir.

Yüce Allah, Ýslam’ý dünyaya hakim kýlacaðýný vaad ederken bunun için mücadele etmemek, cehd etmemek büyük yanýlgýdýr. Ýnsanlarý yanlýþ olandan sakýndýrmak, doðruyu insanlara anlatmak, toplumdaki sapkýn görüþlerle fikir mücadelesi yapmak, özellikle yaþadýðýmýz dönemde her Müslüman’ýn önemli sorumluluðudur. Bozgunculuk çýkaran, huzur ve düzeni bozan, barýþý engelleyen, tüm dünyada þiddet, terör ve anarþiyi körükleyen fitnenin asýl beyninin yok edilmesi gereklidir.

Allah Kur’an’daki, "Halký, ýslah eden kimseler iken, senin Rabbin o ülkeleri zulüm ile helak edecek deðildi. (Hud Suresi, 117) ifadesiyle, ýslah edici kimseler bulunmadýðýnda ülkeleri helaka uðrattýðýný haber verir. Kur’an’a baktýðýmýzda peygamber kýssalarýnda hep bu olaylarý görürüz. Bir baþka ayetteki, "Sizden, faziletli ve varlýklý olanlar, yakýnlara, yoksullara ve Allah yolunda hicret edenlere vermekte eksiltme yapmasýnlar, affetsinler ve hoþgörsünler... (Nur Suresi, 22) ifadesi de bu yönde bir uyarýdýr. Allah "Sizden önceki nesillerden onlardan kurtardýðýmýzdan pek azý dýþýnda yeryüzünde bozgunculuðu önleyecek fazilet sahibi kiþiler bulunmalý deðil miydi?" diye sorar. Ancak zulmedenler, "içinde bulunduklarý refahýn" peþine düþmüþlerdir. (Hud Suresi, 116)

Kur’an birçok ayette cihadýn öneminden söz eder:

Hacýlara su daðýtmayý ve Mescid-i Haram’ý onarmayý, Allah’a ve ahiret gününe iman eden ve Allah yolunda cihad edenin (yaptýklarý) gibi mi saydýnýz? (Bunlar) Allah Katýnda bir olmazlar. Allah zulmeden bir topluluða hidayet vermez. (Tevbe Suresi, 19)

Andolsun, biz sizden mücahid olanlarla sabredenleri bilinceye (belli edip ortaya çýkarýncaya) kadar, deneyeceðiz ve haberlerinizi sýnayacaðýz (açýklayacaðýz). (Muhammed, 47)

Kur’an’ýn ýþýðýnda görürüz ki, Allah, evde oturan ya da camiden eve evden camiye tekdüze yaþayan bir Müslüman modeli tarif etmez. Allah’ýn rýzasý, rahmeti ve cennetini kazanmak için Kur’an’ýn deyimiyle "mücahid" olmak gereklidir. Mücahid, Allah’ýn dinini hakim kýlmak için fikir mücadelesi içinde olduðu ve ciddi bir çaba gösterdiði için mücahiddir. Davasýndan asla ödün vermez. Çünkü kendi davasýna saygýsý olmayan insana, kimsenin saygýsý olmaz.

Rabb’inin sýnýrlarýný gözeten, merhametli, adil, özverili, tevekküllü, hoþgörülü olan, iyiliði emredip kötülükten sakýndýran mümin, evinde oturarak ecrini artýramayacaðýný bilir. Allah tüm yapýp ettiklerinin ecrini verir, onu dünyada ve ahirette yüceltir, gerçeklerden yüz çevirenlere üstün kýlar.

Mümin olmanýn ölçüsü, Allah’ýn hoþnutluðunu kazanmak için derin bir istek duymak ve bu yolda özveriden kaçýnmamaktýr. Allah, en zor zamanda, en iyi hizmeti ve mücadeleyi yapan mücahid kullarýna en fazla ecri nasip eder. Bu yolda çabasý olan müminler bilirler ki "inanmýþ olarak salih bir amelde" bulunduklarýnda, ’çekirdeðin sýrtýndaki tomurcuk kadar’ bile haksýzlýða uðramayacaklardýr.

Mü’minlerden, özür olmaksýzýn oturanlar ile, Allah yolunda mallarýyla ve canlarýyla cihad edenler eþit deðildir. Allah, mallarýyla ve canlarýyla cihad edenleri oturanlara göre derece olarak üstün kýlmýþtýr. Tümüne güzelliði (cenneti) va’detmiþtir; ancak Allah, cihad edenleri oturanlara göre büyük bir ecirle üstün kýlmýþtýr. (Nisa Suresi, 95)


Fuat Türker, Haber Vaktim