Sabýr, inanan insaný karanlýktan aydýnlýða çýkaracak bir yoldur. Kiþinin eðitim, olgunlaþma, derinleþme ve güzelleþme sürecidir. Kur’an’daki, "bizden kendilerine güzellik geçmiþ bulunanlar" ifadesinde söz edilen güzel insaný cennete yaklaþtýran bir ahlak özelliðidir. Kur’an’ýn tarif ettiði gerçek sabýr, yalnýzca zorluk anýnda deðil, yaþamýn her anýnda gösterilmesi gereken bir davranýþtýr. Gerçek sabýr, kulluk ve ibadetlerde kararlýlýk göstermek, zor zamanlarda ve hiçbir koþulda ödün vermemektir.

Yüce Allah, "Ey iman edenler, sabredin ve sabýrda yarýþýn, (sýnýrlarda) nöbetleþin. Allah’tan korkun. Umulur ki kurtulursunuz." (Al-i Ýmran, 200) ayetinde iman sahiplerine, sabýrda yarýþýp, sýnýrlarda nöbetleþmelerini buyurur. Bu sýnýrlar neler olabilir; yaþamýmýzdaki sýnýrlar nelerdir, nöbetleþmemiz gereken yerler nerelerdir?..

Öncelikle kalbimizin sýnýrlarýný düþünebiliriz. Ki o sýnýrda tutulan nöbet, kalbin içerisine insaný Allah’tan uzaklaþtýracak þeylerin girmesini engeller. Giren her pislik zamanla kalbi karartýr; hastalýklý hale getirir çünkü. Birçok Kur’an ayeti ‘akleden kalpler’den söz eder. Kur’an bize aklýn vicdan ile ayný yerde; kalpte bulunduðunu haber verir ve ancak ‘kalbi olan’ insanlar öðüt alabilir. O halde burada tutulan nöbet, Allah lafzýný ve öðüt gibi güzellikleri -Allah’ýn dilemesiyle- içeriye sokacak; kin, inkar, fýsk ve isyan gibi çirkinliklerin girmesine engel olacaktýr. (Kuþkusuz doðrusunu Rabb’im bilir.)

Nöbetleþtiðimiz bir baþka sýnýr nefsimizin sýnýrlarý olabilir. Þeytanýn etkisindeki nefis sürekli kötülükleri emreder, bencil tutkularýný iþaret eder. Asla doymak bilmeyen nefsin sýnýrýný aþtýðýnda insan, gerçekte Allah’ýn sýnýrlarýný ihlal etmiþ demektir. Kiþi her ne kadar "þeytana kandým" bahanesini ileri sürse de, bu hafifletici neden deðildir. Güzel ahlakta sabýrla kararlý olunmalýdýr.

Samimi mümin Allah’a ve dine düþmanlýk yapanlara karþý ilmi mücadelede kararlýdýr; iþte orada da nöbetleþir. Sürekli dini teblið eder; bilim yoluyla, kitapla, interneti kullanarak mücadelede kararlý davranýr. Birçok insan, gündüz boþ iþlerle uðraþýr ve geceleri uyurken, müminler çalýþmaya þevkle devam ederler. Ýnsanlar uyur; müminler ayaktadýr, nöbetleþirler.

Müminler birbirlerine Allah’ý, þeytaný, ölümü ve ahireti hatýrlatýrlar. Birbirleri için ilaç gibidirler; hava su gibi birbirleri için gereklidirler. Bilim ve ilim, verdikleri fikir mücadelesinde kýlýçlarýdýr; birbirleri için ise koruyucu kalkandýrlar. Birbirlerine güzel ahlâký hatýrlatýr, Kur’an’la öðüt verirler. Allah’ýn rýzasýný kazanma yönünde birbirlerine yardým eder, birbirleri için dua eder, sabýrda yarýþýr, nöbetleþirler.

Dünya hayatý bir imtihan ortamýdýr ve insan, yaþamýnýn son anýna kadar imtihana tabidir. Yaþamý süresince insan, Rabb’i için güzel bir sabýrla sabretmelidir. Ýnanan insanýn gerçek hedefi ahirettir; o ahireti ister ve onun için çalýþýr. Dünya hayatýnda kýsa bir zaman için göstereceði sabýr, Allah Katýnda kat kat artacak bir güzelliktir. Sonsuz mutluluk yurdu olan cennetin kapýlarýný onun için açacak muhteþem bir nimettir. Allah, ayetteki selamý alabilen kullarýndan kýlsýn bizleri.

Sabrettiðinize karþýlýk selam size. (Dünya) Yurdun(un) sonu ne güzel. (Rad Suresi, 24)

Fuat Türker, Edebistan Þubat