"Tanrım, bu kadar çok kitap varken, nasıl oluyor da hâlâ bu kadar çok aptal var?" — Mark Twain (kurgusal olarak)"
"Tanrım, bu kadar çok kitap varken, nasıl oluyor da hâlâ bu kadar çok aptal var?" — Mark Twain (kurgusal olarak)"
(...Satırlarda sürünüyor gözlerim hala,hece hece yaşanmışlığın nirengi noktaları birbirine yakalanıp kenetlenirken...Ki,kopuk çığlıklar atmak yerine,ince-(s)uçlu kalemi saplayıp sözcüklere,uzun paralel çizgilerle sürmek yerinde...
Bu 'karayazı(n)'ın bataklığında gezinen,kıyılarda mekan tutan yığınla sözcüğün dünle bugünü denkleme çabasında...Her dilde arıyorum öykümü...)
Sen, rüyalarında taşınmayan bir güzellikle yolculuk ederken, benim yastığımın altında Azrail'in kalbi atıyor.
"...05 Mayısı, 6 Mayısa bağlayan gece, gül fidanının altına istekler konup dua edilir. Cüzdan koyanlar, bebek çizenler, ev yapanlar....
..... Hızır'ın gülü çok sevdiği ve gül fidanlarını dolaştığı söylenir."
Bir şarkıdan yola çıkıp buraya geldim bu gece... Kendimden, sevgiden , aşkdan, geceden çok uzaklardayım. Kaçtığım gece mi ,aşk mı , sevgi mi, yoksa ben miyim ?
'-bitecek birgün biliyorsun.Aslolan neydi?
-bitmesine ne kadar var üsüyorum moruk.kahrolasi duvarlar ah o sıvasını dökmeyi bitiremedigim duvarlar!
-bitmeyen ne gördün azizim ne gördün!
-ilmegim kaçtı,ağlıyorum sanirim.
-bir şiş düzeltirmiydi seni?
Seninle aynı şehirde yaşadım bir zamanlar. Bazı şeyleri kendim seçemedimse de güzeldi.
Ayağımın altında ezilen kaldırımlarda biraz önce senin yürüdüğünü düşünmek güzeldi.
Bir sürü resim çektiriyor bizim yeni sevgililer. Gülerken,
öpüşürken, her anı ölümsüzleştiriyorlar.... Sonra birden ağlamaya başlıyorlar.
En kötüsü ne kaybettik biliyor musunuz? Gün geçti yaşama tutunmak adına "BİZ OLMAYI KAYBETTİK." Seni seviyorum demenin, zor bir söz olmadığını öğrenemedik.Gördüğümüz sevdiğimiz insanı son kez görecekmiş gibi düşünemedik. Hep yarını düşünüp, hep yarını yaş
Inan bana... Boyle olsun istemezdim..
Soguktu.. Dalgalar vardi.. Cirpiniyordum..
Inan.. Buz gibiydi su.. Ruzgar vardi.. Ve batmamaya calisan ben..
Sonra seni gordum.. Ve sana tutundum.. Birtek sana.. Sımsıkı sana sarıldım..
Annemin portakal reçelini,anneannemden yadigar işlemeli örtüyü,babamın gülümseyişini..hep çok sevdim.Var olduğum sürede de seveceğim galiba..:)
Kimse susmuyor.. Konusmuyor..
Ama sesler var hep.. Nerden geldigi belli olmayan..
Kimse gulmuyor.. Uzulmuyor..
Ama bir huzun var hep.. Nedeni bilinmeyen..
O kara trenlerin camlarindan bakan binlerce yuz oluyorsun.. Gozlerinde hep bir issizlik olan b
Uyku şimdi koynunda dans ediyor. Sanki bana inat doğadaki her şey seni benden daha çok yaşıyor, daha çok sarmalıyor. Kimi zaman kendimi ne kadar hoyratça savurduğumu düşünüyorum. Bu kadar senle doluyken elimden gelen sadece yazmak... Çok komik... Neler ge
Hayaller yarınlara ertelenir ise; evet işte o zaman başlar umutsuzluk...
Tercihler iste, her kişinin ayrı tadı olduğu gibi yaşamda. bazı insanlar acı, tuzlu, sirke gibi tat bırakır, bazıları da şeker, tatlı, pamuk helva, çukulata tadı. Tatmadan ne mümkün?
geçmişte bıraktığımız yılların aslında ne kadar önemli olduğu vurgulanmak istenmiştir
