"“Yazmak, düşüncelerinizi sıraya koymak değil, onları doğru zamanda yanlış yere koymaktır.” – Umberto Eco"
"“Yazmak, düşüncelerinizi sıraya koymak değil, onları doğru zamanda yanlış yere koymaktır.” – Umberto Eco"
Sörfçü, hayata dair kaygılanmayı kestiğin zaman, hayatın daha iyi gitmeye başladığını savunuyordu ki; bu durumda ben yüksek dozda "kaygı" seviyesiyle olayı baştan kaybetmiş bulunuyordum.Şu an öfke duygusuna da kapılmam yersizlikti ...
Hep bekleriz geleceği, o bilinmeyen, gizemli gelecekte neler vardır kim bilir? Oysa yaşanıp tükenen zamanda da bilinmeyenler yok muydu? Bilinilir olan.
En son ne zaman sevimli Pinokyo gibi yalan söylemekten burnunuz uzadı ve en son ne zaman yalancı çoban gibi insanları kandırma teşebbüsünde bulunup yalnızlığa itildiniz, sonrasında acı bir hüsrana uğrayıp zavallı bir durumuna düştünüz. En son ne zaman...
Seni sevmenin adını da koyabilirim bugün ! terk etmeninde.
nasıl susarsınız, nasıl dokunamazsınız, nasıl bir ara verirsiniz bedenlerinize, işte öyle bir oda yalnızlığı..
Beynimde dışlanan radyo sesi, sigaramın yükselerek dağılan dumanı, oturarak çiğnediğim zaman sakızı, boğuk bir dolap sesi,
mermerin pis yüzü; beklenmedik bir öksürükle dışarı çıkmak istemeyen paslı ruhum, ihtiyacı birliktelikler zorunlu dostluklar...
Dedesinin neresi ulemaydı ayol bunun? Üç kadın akşama kadar yemek pişirirdi doğru ama bu değirmenin suyu nerden geliyor herkes biliyor. Adam tahsildardı. Vergi toplamaya çıktığında fakir fukaranın kapısında bağlı eşeğini, ahırdaki ineğini, sırtından ceketini bile alırdı. Yok, şöyle rüya görmüş, yok böle hayır sahibiymiş. Sen bu masalları git
Tebessüm, gülmek için yapılan bir ön adımdır. Tebessüm, mutluluktur. Tebessüm huzrun ifadesidir. Tebessüm, güvendir. Tebessüm, hem kendimizi hem de karşımızdakini rahatlatmaktır.....
Hayatımızda birileri olmasına duyduğumuz içgüdüsel ihtiyacın sesiyle de bırakırız her şeyi zamana…
Beyaz başladığın hayatta, belki isteyerek belkide istemeyerek bazıları kırdı seni ve sende bazılarını. Birbirinizden bir şeyler çaldınız. Ruh emici bazen sen oldun bazen de karşındaki...
Gittin... Halbuki söylemem gereken çok şey vardı sana dair. Lâl oldu dilim, konuşamadım. Kalbimdeki sızı yaş olup akmalıydı gözlerimden. Pınarlarım kurudu, ağlayamadım…
Kardeşimle kurduğum müthiş bağın ve beraber büyümenin verdiği eğlenceli ve renkli yaşamın izleri...
Kimi zaman hayat o kadar sıkar ve insanın üzerine gelir ki işte özellikle öyle zamanlarda bir dostu bulup,sanki kendi kendimizle konuşur gibi onunla konuşmak ,onunla dertleşmek , dünyanın en güzel şeylerinden biri olsa gerek.
Okyanusun derinliklerinde, nefes alabilme ihtimalinin imkansızlığında, tekrar bir arada olamamanın kaçınılmazlığında ve senin için yapılan her iç çekişe, haykırışa olan duyarsızlığına isyandı burada bir başıma oturuyor olmam...
Uzak diyarların yakın bulduğu peri kızı; sırça sarayında yaşamaktan sıkıldıysan, ben seni karşılamak heveslisiyim. “Körpe yüreğine nazar değmesin” diye çıkmıyorsan dışarı, kem gözler bile sana bir şey yapamaz, sen kendine aynada bakmamışsın hiç.
Kırmızılar dökülürken ardımızdan
Bir mavinin kamburunda nefes almaya çalışıyoruz
