"Yaratıcılık, beynin en güzel şekilde arızalanmasıdır." - Isaac Asimov (Kurgusal)"
"Yaratıcılık, beynin en güzel şekilde arızalanmasıdır." - Isaac Asimov (Kurgusal)"
Kendimi bazen bir sonsuza, bilinmeze giden tünelde yolculuk eder gibi hissederken kimi zaman ucunu, bucağını göremediğim envai çeşit çiçeklerin ve doğanın her tür güzelliğinin olduğu bir açık alanda hissediyorum.
Gün doğmasın diyarımda gezerken
Salında gel gözlerini süzerken
.......................................................
.......................................................
Herkes bir gün bir şekilde kaderine kavuşur, her
ne kadar zorlasa da şartları, yolunu ne kadar değiştirdim dese de içten içe bilir kaderinin askeri olduğunu.
İmge, şiirde derinliği sağlayan unsurların başında gelir. Fakat imgede de aşırılığa kaçılmamalıdır. Günümüzde bu işin de suyunu çıkaranlar az değildir. Günümüz şairleri öyle imgeler kuruyorlar ki bu durum şahsen o imgelerin şairin zihninde de bir karşılığı olmadıkları kanaatine götürüyor beni. “Ben söyledim, sen nasıl anlamlandırırsan anlamlandır” demek gibi
Ben en çok saçlarına benzerim. Tıpkı onlar gibi bazen bitli, bazen kirli, bazen de, tertemiz olurum. Tıpkı saçların gibi uzar gider yalnızlığım ve hiç kimse okşamaz beni. Saçların gibi kıvrık ve iki büklüm olur bazen hayatım. Dünyaya bir saç teli kadar bağlıyımdır o anlarda. Ha koptum ha kopacağım
“Bilge nereye gittiğini görür, ama akılsız karanlıkta yürür. Ancak, ikisi de aynı yazgıyı paylaşır. Akılsızın başına gelen, benim başıma da gelecek dedim. Öyleyse bilgelikten kazancım ne? Çünkü akılsız gibi, bilge de bir süre sonra anımsanmaz, gelecekte ikisi de unutulur. Bu yüzden yüreğime dedim: Bu da tamamen anlamsız. Nitekim
Doğum günün kutlu olsun canım semam
Yukarıdaki satırları bu yıl sensizliğin içimdeki acısı ile karaladım
Mevlam nasip ederse inşallah bu son satırlar olur sensiz doğum gününde
Sağlıklı; huzurlu ve mutlu nice yeni yaşlar dilerim
Sevgim bu gece kırmızı bir gül
Renklere mi küskünsün ki saçlarını bir fırça gibi savurup dünyayı siyaha, beyaza, yeşile, maviye boyamamaktasın. Bir küstüm çiçeği misin ki, bir bahar dalı gibi bana güzellik yaşatmazsın. Nedir sendeki bu telaş? Güvercinler gibi camlara yıldız yağmuru gibi yağarsın. Ruhun acısından bana billur bir göl bırakmaz. Çalkantılı ve bulanık
korkmamak gerektiğini öğrenirsiniz.
Baharla beraber, toprağa köksalan bitkiler gibi, sizde hayatta kök salmaya başlarsınız. Çünkü artık size ait bir şey vardır. Bu da dergi ve fikirdir. Ete kemiğe bürünmüş, önünüzde duran bir parçanız vardır. Siz gelişirsiniz, sizinle dergi gelişir, dergiyle hayatta dair söyleyecekleriniz yeşerir
Ademoğlu; ne yazık ki kutsal dinleri anlamak, kendi hayatını da bu öğretilere istinaden idame ettirmek yerine, başkalarıyla kendini kıyasa sokmaya tercih etmiştir.
