Bu aralar gelgit ruh hallerine yetişen bir Hızır gören oldu mu aranızda?
Ruhu sükunete kavussun diye siramizi bekleyenlerdeniz. Peki sıra beklemek haricinde, kendi iyiligimiz için neler yapıyoruz?
Nasıl sakinlesiyor, tebessumleri karşılamak için ne gibi hazırlıklar yapıyor ya da sabahları uyanabilmek için hangi itici güçten destek alıyoruz?
Okurken herkesin kafasında, muhakkak birşeyler imgelendi. Eger imgelenen sey maddi boyuttuysa, ne yazık ki kaybeden tarafta olduğumuzu rahatlıkla söyleyebilirim.
Son günlerde cüzdandaki boşluk, içsel devinimlerin engelleyicisi. KOB denilen işletmelerin dengesi varolan ekonomiyle sarsilirken, kişi ayarlarimiz eksilere gitmeye meyilli.
Aklın kustahligi ve birey lüks çıkarımı birleşince vicdan sömürgecilerin ortaya çıkması, beklenen olasiliklardan yalnızca biriydi.
Deneyimleimizden kötüleşme çıkarımını elde ederken, birkaç noktayı gözden kaçırıyor olabilirmiyiz?
Başarılı bireylerin, krizi fırsata çevirmek söylemi dönemini yitirmiş olmalı. Yeni söylemler gerek bize. Hazır bunca kayıp kapimizdayken bizlerinde belki, ceplerimizi doldurmak yerine, beyin ve ruh doğumuna ulaşma vaktimiz gelmiştir. Ne dersiniz?
Belki yutan sisteme inat, aramızdan birinin toplum faydasına doğacak fikri oluşur.
Çok konuşmaktan eyleme geçilecek dönemlere...
SAYGİLARİMLA!
YZ
