Son! Bahar...
İnsanlar, kusa kusa; hayvanlar, bağıra bağıra; bitkiler, yoluna yoluna yaşarlar aşkı...
İnsanlar, kusa kusa; hayvanlar, bağıra bağıra; bitkiler, yoluna yoluna yaşarlar aşkı...
Sermayesi su olanın, zikri duruluk oluyor. Hep onu hatırlatacak bir yol buluyor ve oracıkta sızıp kalıyor yorgun ruhum...
Sözcüklerimi önüme dökerek sana gelen yolların ortasında yürüyorum yalınayak… Dudağımda; hasret kokan o hüzünlü deli kız türküleri… Rüzgar bıraktığında ellerimi saçlarımın her bir teline dolanıyor güzüm ve ben adını heceliyorum mevsimlere. Özlemli avuçlarımdan döküyor kelimelerim, dinle. Bedelsiz seven ve sevdası uğruna canını kurban etmeyi göze alan umutlu bir
Umutsuz bir bekleyişti benim ki.Umut hep vardı aslında ama gün geçtikçe mutsuzluk kök saldı...
Boş salonda, denize dönük bir sandalye çekti. O’ndan mümkün olduğunca uzakta... Kokusunu duyamayacağı bir yeri seçti... Hepsi geçecekti... Son sözcükler, son bakışlar. Sonra hepsi bitecekti.
Ben seni kalemlerimde sevdim. Her kağıda "sen" yazan o değerli kalemlerimde sevdim. Bilmezlerdi sen kelimesini, her zaman "benli" cümleler kurardı. Sen geldin kalemim yeni bir kelime öğrendi. öyle sevdi, öyle büyüttü ki içindeki seni, dolup taşarcasına... Bitmez tükenmez bir aşkla taşıdı seni. kaç kez düştü ama pes etmedi...
gölgesi kendinden büyük kuşkunun…
ince bir sızı gibi ansızın…
bölüp geçiyor zamanı…
ya değilse?
-Kızdım o yare dedim ki, "sattım gitti bu aşkı" meğer ben kalbimi satmışım çoktan ona ve satılan kalp geri alınmıyormuş" kalbim onda, aşk bende kaldı...-
ah aşkın en acı taraflarındandır sevgilinin geçmişiyle yüzleşmek, belki de gerekmez bu yüzleşme ama yapıldıysa bir kere kemirir içinizi.
Ben giderken biliyordum seni.. Sen beni öğrenirken silgimle silmeye gidiyordum bedenini. Gözlerin kaldı silemediğim, bir de yüreğin... Giderken onları sakladım defterimin arasına. Ve arasına gül yaprakları koydum beyazdan, kırmızıdan ve sarıdan..
Bu yazı uzun bir hiyakenin bir parçası olmakla birlikte aşkın nasıl bir boyuta geldiğini gözler önüne serecek sizler o cümleleri okurken...
Bir yürek davasına düştüm ben bu yokluk belasına. Sevgisiz yaşayanlar nasıl yaşıyor peki? Kalbi yerine aklını çalıştıranlar nasıl mutlu oluyor peki? Aklım ermiyor benim bu ince hesaplara, kalbim sevilmeyince aklıma selam bile vermiyor hatta.
Acıları anlardan çıkarıp sana saklaman için göndereceğim kanadı kırık bir kuşun kanadında