"Kelimelerin gücüyle dünyaları değiştirin."
"Kelimelerin gücüyle dünyaları değiştirin."
İçimin denizi , yurtsuz aşkımın sılası, gözlerimin kıyısında buzun ateşle teması . Sözcüklerimin aşkın çarmıhına takıldığı yerde, dudaklarımdan dökülen geveze suskunluklarımı duyanım. Gelişi içimin şöleni, gidişi ağlamaklı bir gülümseyiş olanım.
Gittin,
“Yeryüzünde kim bir başkasının – hatta kendinin kalbini tanıyabilir ki?”
Ford Madox Ford’un, “En Acıklı Öykü” adlı kitabının konusu bu sorunun etrafında dönmektedir...
Aşk, tutku, hırs, gizlilik, acımasızlık ve parçalanmışlık vardır bu hikayede...
En acıklı öykü diye başlık atılmıştır bunca güçlü kavramı
Sana olan aşkımı anlatıyorum krallığımı önüne sererek yalvarıyorum sana, anlasana...
İnsanoğlu yüce Allah’ın halk ettiği en muteber varlıktır.Bu nedenle biz insanlar, Allah’ın yeryüzündeki halifeleri oluvermişiz.Fakat beşere verilen bu kıymet mutlak değildir.
sen ki...
parmaklarından dökülen her kelime için ömrümden bir parça verebileceğim
Yazarım adını sabah, yazarım hüznünü akşam, bir yakamoz dansı mıdır buluşmamız, denizin kokusu mudur kokun, kalın mıdır sesin, kaşların gür mü?
İnsanlar, kusa kusa; hayvanlar, bağıra bağıra; bitkiler, yoluna yoluna yaşarlar aşkı...
Dün gece o şehri terkettim. Ardımda ne bıraktım, bilmiyorum.
Yanımda sadece çantam vardı.
İçimde koca bir sen…
Benim kelimelerimde sen varsın.. bendeki senin degisik yanlarından kesitler var.. gülmelerin, aglamaların, kızgınlıkların, daglardaki bakir çiçeklerin
renklerinin yansıttıgı sen..
Kara kabusların son deminde uyanmanın verdiği hazlarla yaşayan bir ölümsüzlüksün adeta..
seni sevmek ve sen acı oldu artık benim için,ağladığım o günlerde dinldiğim en acı aşkısı bazen, bazen sen giderken arkandan bakan gözlerimdeki yaş oldu, bazende gecenin kör vakitlerinde yüreğimin çaresiz sözcükleri oldu kağıtlardan akıp giden.
yağmurdam çıkıp gelen adam
tenin tazelik mi kokar?
bekle geleceğim
kokunu içime doldurmaya
Benim olmasanda olur, yakarışlarımı duymasan, bana sarılıp ağlamasan, mutluluklarımı paylaşmasan, ellerimi tutmasanda olur, bilmezlikten gelip gözlerini gözlerimden kaçırsanda olur, beni sevmesen, yarınlarımı bilmeyip, yaralarımı sarmasanda olur…
Sevgiyi yağmur tanesinde tanıdım.Damlata damlata sevgi gölünü oluşturdum.Sevgim her bulutlu havada coştu çağlayan gibi.
bu sabah gelirken çevreme bi baktımda bu hayatın bir parçası olduğunu bilmek ne kadar güzel bir duygu aslında bizi üzen şeylerin bile bu hayatın olmazsa olmazlarından olduğunun bilincinde olmak budenli yaşama bağlı olmak diyorum o kadar mutlu ediyorki insanı
Sen bunları hiçbir zaman okuyamayacaksın biliyorum. Sana gönderdiğim ve hep göndereceğim mesajımda yazdığım o üç kelimeyi son bir defa okuyabilmeni diliyorum tanrıdan.
Reşat Nuri Güntekin
