Sevgilime Mektuplar - 2. Mektup
sevdim bende üzüldüm, mutlu oldum. yüreğimdekileri yazmaya çalıştım.
"Kelimelerin gücüyle dünyaları değiştirin."
"Kelimelerin gücüyle dünyaları değiştirin."
sevdim bende üzüldüm, mutlu oldum. yüreğimdekileri yazmaya çalıştım.
dudaklarında ki acı tebessümle düşünmektedir bu son deminde.. ;
‘’ pişman değilim... iyiki sevdim seni..... iyiki daldım denizine.... iyiki varsın aşk...’’
Düşlerime dolan, düşlerimde tanrıçalaştırdığım, düşlerimde iltica ettiğim... Kelimelerimle öptüğüm bazen, yüreğimi de göndermeye çalışarak sarıldığım. Sen kadınımsın, sürekli anlamaya çalıştığım ve bir mısrandan bir destan yarattığım.
“İçimdeki bütün sevgileri sana duymaya geç kalmak, benim tarifimdi..”
Alevi̇n Pervanesi̇ Ne Kadar Çok Olsa Da, Hepsi̇ni̇ Yakip Yalniz Kalir Sonunda...
Simit kokusu, martılar, sigara, kağıtlar uçmak üzere hayallerimle... Birazdan denizin oratsında bulacağım kendimi ama bulamayacağım içimin ortasında seni.
Merhaba demek yavan kalıyor çoğu zaman belki de, seni seviyorum diyebilmek varken düşlerimde. Ve içimde yaşlanırken çocukluklar. Nedense sabahlarıma bir yağmur tortusu yüreğinden ayrı kalışlar. Gülebilmekse bu sarmaşık dalları nabzında dinleyebilmek gibi
Hangimiz daha fazla tutundu o sonu kırılıp düşmek olan uçurumun kenarında yeşermiş yapayalnız dala? Sen korkularınla yüzleşmekten korkup kaçarken her gece zavallılığının izlerini t
Ne kadar çok istedim hiçbir yaşama dahil olmamayı. Büyük heyecanlarla koşarak karışacakken, tam kıyıda durup etrafa yayılan dalgaları izlemeyi yalnızca. Başaramadım... Yalnızlığımın verdiği unutkanlığım buna izin vermedi. En sonunda senin denizinede karış
15 inde bir heyecan. Adı 17 heyecanın. Herhangi bir günde, herhangi bir çevrede. Aşkın adının yaz, umudun adının aşk olduğu bir gün.
sensizliğin de güzeldi. sessizliğinde güzeldi. sevdan varya sevdan işte o herşeye bedeldi
-Kızdım o yare dedim ki, "sattım gitti bu aşkı" meğer ben kalbimi satmışım çoktan ona ve satılan kalp geri alınmıyormuş" kalbim onda, aşk bende kaldı...-
"vallahi kim ne derse desin gücü yetmez ayırmaya aşkımıza inanmaya aşkımıza inanmaya herkes mecbur"
Suskun gecelerin bir ömre denk düşmeye başlamasıyla dağılan bütün umutlarım, çok uzaklardan şarkılar söylüyorlar sanki yalnızlık şehrine. Ki o şarkılar acımasız ağlatıyor yalnızlığı, sonsuza kadar sürecekmiş gibi sanki. İnsan kendinden korkmaya başlıyor.